Νικολέττα Καρρά ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ “Σαν να περίμενα αυτό το ρόλο από παιδάκι”
«Το συγκεκριμένο κορίτσι αν ζούσε τη δεκαετία του ‘80 και ανθούσε στις νύχτες που περιγράφω στο βιβλίο μου, θα ήταν η βασίλισσα της νύχτας. Και αν ζούσε ένας σύγχρονος Όμηρος θα έγραφε ένα αντίστοιχο έπος με αυτό της Ωραίας Ελένης», λέει ο Θάνος Αλεξανδρής. Καλεσμένη του σε αυτό το podcast στο pod.gr, είναι η Νικολέττα Καρρά. H γοητευτική Νίκη, που κάνει θραύση στην πίστα του «Ονείρου», μιλά για τη σειρά, το ρόλο της, τον έρωτα, τη μουσική, τραγουδά και διαβάζει από το βιβλίο του Θάνου.
Τι λέει για το ρόλο της; «Για μένα ήταν πολύ συγκινητικό, γιατί μέσα από αυτό το ρόλο έκανα κάτι που ονειρευόμουν από πολύ μικρό κοριτσάκι. Από μικρή είχα καταλάβει ότι ήθελα να κάνω κάτι που να έχει σχέση με τέχνες, τραγούδι, χορό, ήθελα κάτι. Ήταν σαν να περίμενα αυτή τη δουλειά από παιδάκι. Που τα έχει όλα, που μπορώ να παίζω αλλά και να είμαι σε μια πίστα να τραγουδάω, να έχω αυτονομία στην κίνηση, να το πάρω πάνω μου, να το κάνω δικό μου».
Πώς νιώθει για τη συμμετοχή της στη σειρά; «Το απόλαυσα με κάθε κύτταρο του κορμιού μου, με ό,τι τρόπο μπορούσα το ‘ζησα. Γιατί πραγματικά δεν έχεις και την ευκαιρία τηλεοπτικά να κάνεις τέτοια πράγματα κι έχω μεγάλη συγκίνηση και που έκανα αυτή τη δουλειά και που τελειώνει. Ήμασταν πολύ καλή ομάδα, περάσαμε πολύ καλά, γελάσαμε, κλάψαμε μαζί, συγκινηθήκαμε. Εγώ το είχα πει, αυτή η νύχτα θα μείνει».
Αποκαλύπτει πώς θα αντιδρούσε στην απιστία και δηλώνει ότι ο έρωτας έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στη ζωή της «ήμουν πάντα ερωτιάρα. Από μωρό, από το σχολείο. Έχω πονέσει από έρωτα πολύ, τον έρωτα τον ζω. Έχω κάνει ακραία πράγματα για τον έρωτα. Ο έρωτας για μένα είναι ένα συναίσθημα μεγαλειώδες, το θεωρώ κινητήριο δύναμη. Όταν είναι αμοιβαίος είναι μαγικό πράγμα, πάντα είναι άνοιξη. Πρέπει να το ζεις κι ας πληγωθείς».
Με το λαϊκό τραγούδι δεν ήταν εξοικειωμένη, το έμαθε μέσα από τη σειρά «ήταν ένα τεράστιο σεμινάριο για μένα, βούτηξα στα βαθιά χωρίς να έχω καμία εμπειρία». Από τα τόσα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει στο «Όνειρο», ξεχωρίζει δύο: «Μιλάνε τα μάτια» και «Κανείς εδώ δεν τραγουδά» το οποίο την συγκίνησε τόσο που έκλαιγε πάνω στην πίστα τραγουδώντας το.
