Ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ της ΥΓΕΙΑΣ του Όσον αφορά στην προσωπική του ζωή, ο Σπύρος Παπαδόπουλος ανέφερε: «Ήμουν φανατικά εναντίον του γάμου και έχω κάνει δύο γάμου, είμαι εναντίον των μεγάλων σχέσεων και έχω κάνει δύο πολύ μεγάλες αλλά ιδεολογικά είμαι εναντίον, προτιμώ να είμαι μόνος μου. Πριν τον γάμο μου με την Αθηνά Τσιλύρα, υπάρχει και άλλος γάμος. Ούτε ξέρω πως γινόταν και παντρευόμουν, ίσως για το χατίρι των συγγενών».
«Δεν υπήρξα πιστός άνθρωπος, ούτε ακολούθησα στη ζωή μου τη μονογαμικότητα, το προσπαθούσα μεν, αλλά δεν τα κατάφερνα. Όταν εμφανίζονταν ένας πειρασμός στη ζωή μου, δεν άφηνα τη σχέση που είχα εκείνη τη στιγμή.
Δεν έκανα εύκολα την απιστία, έπρεπε να είναι κάτι που θα με συγκλονίσει και τότε έλεγα πρέπει να το κάνω. Έκανα την απιστία και ήμουν χάλια, αλλά το ξαναέκανα» πρόσθεσε ο Σπύρος Παπαδόπουλος.
Για την περιπέτεια με τον καρκίνο, ο Σπύρος Παπαδόπουλος εξομολογήθηκε: «Έγινα πραγματιστής κι είπα ότι θα το διαχειριστώ. Είχα ψυχραιμία. Ήταν πολύ δύσκολος κι επικίνδυνος καρκίνος. Ο γιατρός μου είπε έχεις μια καρκινάρα σαν πορτοκαλί, μπορεί να έχεις 3 μήνες ζωής. Ο όγκος ήταν μέσα στο νεφρό. Αν είχαν βγει έξω τα καρκινικά κύτταρα, ήταν τελειωμένο. Αφαιρέσαμε το νεφρό, όπως ήταν»Η περιπέτεια με τον καρκίνο
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος, καλεσμένος στο “Πρωινό” τον Απρίλιο του 2014 μίλησε ανοιχτά για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε ένα χρόνο πριν, αφαίρεσε το νεφρό του και βγήκε νικητής.
“Δεν φοβήθηκα. Οι γιατροί δεν το πιστεύανε, νόμιζαν ότι υποκρίνομαι. Ένας λόγος που πήγα πολύ καλά ήταν ο ψυχολογικός. Μου είπαν ότι έχω καρκίνο και θα κάναμε εξέταση να δούμε πόσο έχει προχωρήσει, αν έχει κάνει μετάσταση. Έχω μάθει να είμαι έτοιμος για όλα. Έπιασα το γιο μου, του είπα τι έχω και μιλήσαμε. Ο φόβος και η κατήφεια κάνει πολύ κακό στην υγεία. Η γενναιότητα και η ψυχραιμία σε βοηθάει πολύ. Έκανα ότι μου είπαν οι γιατροί. Είχα δύο τροχαία με τη μηχανή και ήμουν σίγουρος ότι θα πεθάνω. Σκεφτόμουν τι θα γίνει με το παιδί. Είμαι τρομερά προετοιμασμένος και για τα καλύτερα και για τα χειρότερα. Κι ο γιος μου είναι σαν κι εμένα. Ήταν κοντά μου συνέχεια. Κάναμε καλαμπούρια και πλάκες”, είχε δηλώσει ο ηθοποιός.
«Μου το ‘πε και λίγο χοντρά (= ο ιατρός). Μου είπε “αν δεν έχει διηθήσει την κάψα, θα πας καλά, αν την έχει διηθήσει, δύο-τρεις μήνες το πολύ και έφυγες’”. Είπα “okay, μέχρι εδώ ήταν μάλλον”. Φώναξα τον γιο μου, του μίλησα. Για να ξέρει. Είπα, ο καρκίνος την δουλειά του κι εγώ την δικιά μου[…] Τίποτα δεν άλλαξε. Όπως υπάρχουν άνθρωποι που πέφτουν από την μηχανή και δεν την ξανακαβαλάνε, έχω πέσει κι εγώ δυο τρεις φορές με τη μηχανή, την καβαλάω και συνεχίζω και φεύγω σα να μην έπεσα ποτέ. Αυτό έγινε και με το θέμα[…] Ίσως έχει να κάνει και με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, ζούσαμε το σήμερα, αν σκεφτόσουν για την άλλη βδομάδα ήσουν οπτιμιστής».
«Μετέχω στα μυστήρια των μεγάλων εορτών, όπως το Πάσχα, μου αρέσουν τα μικρά εκκλησάκια, τα παλιά μοναστήρια, έχω μείνει σε μοναστήρι για μήνες. Έχω μείνει σε μοναστήρι στη Νάξο, στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, λόγω των γνωστών συνθηκών (οικονομικά προβλήματα), με έστελνε η μητέρα μου κάποια καλοκαίρια, γιατί εκείνη δούλευε, για να τρώω καλύτερα, να τρώω αβγά φρέσκα και διάφορα. Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα να πιστεύεις, αλλά μέχρι εκεί. Αλλά πιστεύω ότι πιστεύοντας μπορούμε να φτιάξουμε πραγματικά κόσμους και να γίνουμε καλύτεροι».
