Χάρης Μαυρουδής βιογραφικό! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά Ανεξάντλητος και ευσυνείδητος. Δύο μόλις από τους χαρακτηρισμούς, που τον συνοδεύουν. Η φωνή του ακούγεται και ακουγόταν χρόνια. Είτε ως ηθοποιού, είτε ως ενεργού πολιτικού όντος μέσω άρθρων και προσωπικών τοποθετήσεων στα social media.
Ο Χάρης Μαυρουδής έπαιρνε πάντα θέση στα πράγματα, ακόμη και πριν αποφασίσει να μπει πιο ενεργά στα κοινά ως αντιδήμαρχος στο Χαλάνδρι. Και επειδή, όπως προείπαμε είναι ανεξάντλητος, δεν χρειάζεται μεγάλος πρόλογος για τα όσα πολύ σημαντικά αναφέρει, ειδικά σε μια πολύ δύσκολη για όλους εποχή (και λόγω παρατεταμένης κλεισούρας, αλλά και λόγω των αποκαλύψεων για κακοποιητικές και παραβατικές συμπεριφοράς στον χώρο της υποκριτικής).
Χάρης Μαυρουδής: «Κατήγγειλα κι εγώ τον Πέτρο Φιλιππίδη για τη συμπεριφορά του στον Δημήτρη Βογιατζή»
* Από πολύ μικρός ανακάλυψα πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Νομίζω πως σε αυτό συντέλεσε το γεγονός πως γεννήθηκα μέσα σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον με 2 γονείς που πηγαίναν εμένα και την αδερφή μου σε παραστάσεις, σε συναυλίες, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στο σπίτι παίζαμε θεατρικό παιχνίδι. Στο σχολείο γράφτηκα στη θεατρική ομάδα. Τη δεύτερη χρονιά ανεβάσαμε τον Οδυσσεβάχ. Εκεί ήμουνα σίγουρος πως ήθελα να γίνω ηθοποιός.
Χάρης Μαυρουδής: «Κατήγγειλα κι εγώ τον Πέτρο Φιλιππίδη για τη συμπεριφορά του στον Δημήτρη Βογιατζή»
«Μετά από τη συνεργασία μας με τον Πέτρο Φιλιππίδη απέφευγα ακόμα και να πηγαίνω να βλέπω παραστάσεις του», λέει ο Χάρης Μαυρουδής.
[videopress Z7kSCRN7]
Συνέντευξη στην εκπομπή «Super Κατερίνα» έδωσε ο Χάρης Μαυρουδής. Ο γνωστός ηθοποιός αποκάλυψε πως είναι μέσα σε αυτούς που κατήγγειλαν τον Πέτρο Φιλιππίδη για αντισυναδελφική συμπεριφορά απέναντι στον Δημήτρη Βογιατζή, ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή.
Χάρις Αλεξίου βιογραφικό σήμερα! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά
«Μετά από τη συνεργασία μας με τον Πέτρο Φιλιππίδη απέφευγα ακόμα και να πηγαίνω να βλέπω παραστάσεις του. Και όποτε πήγαινα επειδή συμμετείχαν φίλοι μου ήμουν πολύ λακωνικός στις συναντήσεις μαζί του. Σε προσωπικό επίπεδο δεν βίωσα κάποια ιδιαίτερα άσχημη συμπεριφορά. Ήταν μια συνεργασία που δεν μου είχε αφήσει καλές εντυπώσεις», είπε αρχικά ο Χάρης Μαυρουδής.
Ο Χάρης Μαυρουδής εξομολογήθηκε στη συνέχεια: «Συμμετείχα κι εγώ σε αυτούς τους ανθρώπους που έκαναν αυτή την καταγγελία. Καταγγείλαμε μία αντισυναδελφική συμπεριφορά ενός ανθρώπου».
Για τον Δημήτρη Λιγνάδη, ο Χάρης Μαυρουδής είπε: «Όταν ακούσαμε στοιχεία του κατηγορητηρίου που αφορά τον Δημήτρη Λιγνάδη, δεν νομίζω ότι υπήρξε σώφρων άνθρωπος που δεν σοκαρίστηκε».
* Ως προς την πολιτική είμαι ένας άνθρωπος με έντονο το στοιχείο της αίσθησης δικαιοσύνης. Μεγαλώνοντας το αίσθημα αυτό κυριαρχούσε μέσα μου ακόμα περισσότερο. Με ενδιέφερε να υποστηρίζω τα δικαιώματα εκείνων που θεωρούσα πως αδικούνται. Με ενδιέφερε τι γινόταν σε κάθε χώρα. Ζητήματα οικολογίας. Μειονότητες. Ταξική δικαιοσύνη.
“Το ΤΕΡΑΣ! Τι είπε η Χάρις Αλεξίου και τα βαλε με τον Πούτιν!
Το αντιφασιστικό κίνημα. Στις μεγάλες καταλήψεις το 1991 ήμουν στο Πολυκλαδικό μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα. Ήμασταν μαζί στην συντονιστική επιτροπή της Αθήνας. Ανακάλυψα τη δύναμη της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Ανδρώθηκα πολιτικά και άρχισα να πιστεύω πως μέσα από την πολιτική μπορεί να αλλάξει ο κόσμος. Ασχολήθηκα όμως με το θέατρο και δεν οργανώθηκα σε κάποιο κόμμα.
* Μετά από πολλά χρόνια και ενώ είχα αναπτύξει ως μεμονωμένο άτομο παρουσία σε κοινωνικά και οικολογικά ζητήματα, βρέθηκα σε μια κατάσβεση ενός εμπρησμού στο θέατρο της ρεματιάς στο Χαλάνδρι (στον ίδιο χώρο που ξεκίνησε η θεατρική μου πορεία). Το ίδιο βράδυ πήγα στο Δημοτικό Συμβούλιο να βρω τον Δήμαρχο τον Σίμο Ρούσσο να του προτείνω να οργανώσω μια συναυλία δωρεάν με σημαντικούς συνθέτες και τραγουδιστές, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί η κοινότητα και να αναστηλώσουμε το θέατρο που είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Αυτό έγινε.
* Μετά από τρία χρόνια δέχτηκα την πρόταση να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο. Είχα αρνηθεί παρόμοια πρόταση αλλά το Χαλάνδρι είναι η γειτονιά μου, η ζωή μου. Δέχτηκα με χαρά. Τον Δήμαρχο τον εκτιμούσα για αυτά που είχε προσφέρει στο Χαλάνδρι και ήξερα πως είμαι στη σωστή πλευρά. Δεν πήρα κανέναν φίλο μου να του πω να με ψηφίσει γιατί ντρεπόμουνα. Θεωρούσα τη ψήφο του καθενός ιερό ζήτημα για να την διεκδικείς χωρίς να έχεις να επιδείξεις έργο. Εκλέχτηκα στο ΔΣ. Δεν το περίμενα. Όπως δεν περίμενα την πρόταση του Δημάρχου να γίνω αντιδήμαρχος λίγες μόλις μέρες πριν τις δημαιρεσίες. Δεν μπορείς να απορρίψεις μια τέτοια τιμή και πρόταση που σου γίνεται αν πιστεύεις στον σκοπό και αγαπάς την πόλη σου. Και σήμερα ενάμιση χρόνο μετά νιώθω αφάνταστα τυχερός για αυτή την εμπειρία.
* Η υποκριτική για εμένα είναι οξυγόνο! Είναι ένας τρόπος έκφρασης, εξωστρέφειας, είναι ένα μέσον με το οποίο κατακτάς μεγαλύτερη αυτογνωσία και ένα όχημα για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου. Η συνεχής ενασχόλησή σου με κείμενα (συνήθως σπουδαίων συγγραφέων) σε βοηθά να γνωρίζεις καλύτερα την ανθρώπινη ψυχολογία και να αναγνωρίζεις τους ανθρώπους.
* Η πολιτική είναι ένας τρόπος προκειμένου να βελτιώσεις την ποιότητα ζωής των άλλων. Να μπορέσεις να επιδείξεις αλληλεγγύη, να δημιουργήσεις τις συνθήκες για έναν δικαιότερο κόσμο, με ισονομία και σεβασμό στη διαφορετικότητα. Η πολιτική πρέπει να παράγει ιδέες, θεσμούς και κίνητρα. Ο άνθρωπος στην καλή του εκδοχή είναι πολιτικό ον. Μόνο συλλογικά καταφέρνει να εξελιχθεί και ν’ αναπτύξει τις ικανότητές του. Η επιστήμη, οι τέχνες, η οικονομία, χωρίς την πολιτική δεν θα μπορούσαν να αναπτυχθούν προς όφελος της κοινωνίας. Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η πολιτική αλλά οι κομματικοί μηχανισμοί οι οποίοι αναπτύσσονται με λάθος κριτήρια.
* Ο καλλιτέχνης σήμερα έχει απαξιωθεί από την κυβέρνηση και από τον καλλιτεχνικό χώρο. Έχει γίνει εμπόρευμα και αποτιμάται με οικονομικούς και όχι καλλιτεχνικούς όρους. Οι followers είναι αυτοί που σε μεγάλο βαθμό ορίζουν τα συμβόλαια και τις συνεργασίες. Υπάρχει φυσικά τεράστια παραγωγή τέχνης. διότι η ανάγκη έκφρασης είναι μεγάλη. Το θέατρο βρίσκει τον τρόπο και ανθεί μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Οι δυσκολίες όμως που πρέπει να ξεπεράσει είναι πραγματικά δυσανάλογες. Τώρα ειδικά με τον covid οι συνθήκες έχουν δυσκολέψει ακόμα περισσότερο. Το εγχείρημα των διαδυκτιακών παραστάσεων θεωρώ πως δεν έχει πετύχει και το υπουργείο δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά μαζί μας, ώστε να βρούμε τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουμε να υπάρξουμε. Η καταστολή δε βρίσκεται μόνο στους δρόμους και τα πανεπιστήμια. Βρίσκεται και μέσα στα θέατρα. Η εξεύρεση λύσης προφανώς είναι δυσκολότερη από την απαγόρευση. Είμαι όμως σίγουρος πως η παρατεταμένη αυτή περίοδος του εγκλεισμού, έχει γεννήσει σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων να βγούνε και να πάνε στο θέατρο. Και αυτή την ελπίδα θα πρέπει να την αξιοποιήσουμε μόλις μας δοθεί η δυνατότητα όποτε και αν γίνει αυτό.
* Η τέχνη είναι ελευθερία έκφρασης και αυτή την ελευθερία την έχουμε όλοι μας (καλλιτέχνες και κοινό) στερηθεί εδώ και έναν χρόνο. Η τέχνη είναι μια συλλογική ανάγκη και δημιουργία. Το κοινό είναι ένα αναπόσπαστο μέρος αυτής. Αυτά που ζούμε έχουν ειπωθεί μέσω της τέχνης εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο κόσμος έχει στερηθεί εκτός της ελευθερίας του την αναζήτηση του πνεύματος. Το βιβλίο και η τηλεόραση δεν μπορούν να αναπληρώσουν το κενό παρά ένα μέρος του. Ο κόσμος χρειάζεται καθοδήγηση. Χρειάζεται το θέατρο προκειμένου να εκφραστεί, να ταυτιστεί, να νιώσει, να ξεπεράσει τους φόβους του, να εξιλεωθεί. Αν ο κόσμος εκπαιδευόταν μέσα από το θέατρο θα ήταν πιο αλληλέγγυος, θα είχε μεγαλύτερη αίσθηση συλλογικής ευθύνης και θα μπορούσε να διαχειριστεί πολύ καλύτερα τον εγκλεισμό και την ασχήμια που μας περιβάλλει.
* Νομίζω πως οι οικονομικοί και κοινωνικοί καταναγκασμοί σε συνδυασμό με την ματαιοδοξία του καλλιτέχνη, είναι τα στοιχεία που ορίζουν τις συνθήκες που έχουν επικρατήσει στο χώρο του θεάτρου. Όταν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δεν διεκδικούν καλύτερες αμοιβές και εργασιακές σχέσεις, όταν δεν προσπαθούν να οργανωθούν στο συνδικαλιστικό τους όργανο το ΣΕΗ προκειμένου να αντιμετωπίσουν την διαμορφωμένη κατάσταση, ας μην αναζητήσουμε αλλού τις ευθύνες για όσα συμβαίνουν. Βλέπουμε αυτό το διάστημα να βγαίνουν στο φως διάφορες κακοποιητικές ιστορίες και θλίβομαι. Είναι όμως απόρροια του φόβου. Φόβος για την ανεργία. Πως φτάσαμε ως εδώ; Δεν υπήρξε μια ορθολογική διαχείριση του αριθμού των ηθοποιών που κάθε χρόνο παράγει αυτός ο τόπος. Δεν υπάρχει η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ώστε να τεθούν όροι και προϋποθέσεις. Για να φανταστούμε πως θα ήταν να ακολουθούμε μια κοινή πορεία με συμβάσεις που θα όριζε το ΣΕΗ, με εργασιακά δικαιώματα τα οποία αν διανοούμασταν να καταπατήσουμε, να μην έχουμε δικαίωμα να εργαστούμε ως ηθοποιοί! Φυσικά για να συμβεί αυτό χρειάζονται άνθρωποι στο ΣΕΗ που αγαπάνε τους ηθοποιούς και νοιάζονται ουσιαστικά για τους ανθρώπους του χώρου και τις συνθήκες εργασίας και όχι για μια κομματική σφραγίδα, και μη ρεαλιστικές συμβάσεις μόνο και μόνο για να συγκρουστούν με το κατεστημένο.
* Η πολιτεία έχει αποδείξει περίτρανα, ιδιαιτέρως με την σημερινή ηγεσία της, πως μας βλέπει ως παράσιτα. Δεν ασχολείται καθόλου με τα προβλήματα του χώρου και ας μιλάει για πυλώνες πολιτισμού και της τουριστικής ανάπτυξης. Βλέπουν το θέατρο ως ένα προϊόν και μας συμπεριφέρονται ως υποπροϊόντα. Μας κατηγορούν για μαύρη εργασία χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να δουν τις αιτίες που μπορεί να εξαναγκάζουν τον χώρο στην ανέχεια και την αδήλωτη εργασία. Αδιαφορούν για το αν πληρώνεται ο ηθοποιός με τρόπο που να είναι ικανός να ζήσει. Ποιος δεν προσβλήθηκε από την κα Μενδώνη με τον τρόπο που χρωμάτισε την ιδιότητα του ηθοποιού και εξομοίωσε την υποκριτική με την υποκρισία; Ποιος δεν θύμωσε με την αναφορά του Πρωθυπουργού για ομερτά του χώρου προκειμένου να καλύψουν τις δικές τους ευθύνες και επιλογές;
* Θλίψη και οργή αισθάνομαι για τα όσα γίνονται. Θλίψη για αυτά που συνέβησαν στα θύματα και οργή για τους θύτες. Όλες αυτές οι κακοποιητικές σχέσεις μας έχουν πληγώσει όλες και όλους. Έχουμε και εμείς ευθύνη γιατί είχαμε επιτρέψει στον φόβο να μας οδηγεί και να μη μιλάμε. Δεν πιστεύω πως υπάρχει ηθοποιός που να μην έχει τύχει έστω και σε μια δουλειά που κάποιος «συνάδελφος» ή σκηνοθέτης δε κακοποιούσε κάποιον συντελεστή της παράστασης. Σε αυτούς που προτάσσουν το ερώτημα του «γιατί τώρα;» θέλω να τους πω να βγάλουν τον σκασμό και να αντιληφθούν πως τώρα δεν είναι η ώρα να ρωτήσουν αλλά να στηρίξουν. Μια κακοποιητική σχέση δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί με τη ψυχραιμία και τη δύναμη που έστω και τώρα βρίσκουν οι άνθρωποι το κουράγιο να κάνουν. Χάρη σε αυτά τα παιδιά, πάνω στις πλάτες τους, ένας ολόκληρος χώρος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για την κάθαρση και εξυγίανση του χώρου. Τιμή και αγάπη σε όσες και όσους έκαναν αυτό το βήμα πάνω στο οποίο θα προσπαθήσουμε να στηρίξουμε τον μετασχηματισμό του θεάτρου. Οι άνθρωποι που μας πληγώσανε θα πρέπει να εξοστρακιστούν και να ζητήσουν συγνώμη. Και να επιστρέψουν μόνο αν γίνουν ταπεινοί και αντιληφθούν το κακό που έπραξαν. Και φυσικά η επιστροφή δεν αφορά τους πάντες. Κάποια τέρατα πρέπει να οδηγηθούν στην φυλακή και στην απόλυτη περιφρόνηση. Δεν είμαι αισιόδοξος, είμαι απόλυτα σίγουρος πως η επόμενη μέρα θα είναι όμορφη και ανοιξιάτικη.
* Όπως περιέγραψα και προηγουμένως θεωρώ την υπουργό ως persona non grata για τη θέση του πολιτικού προϊσταμένου του πολιτισμού. Είμαι Αντιδήμαρχος στο Χαλάνδρι σε ζητήματα Αθλητισμού και Εξυπηρέτησης Πολιτών. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα ήταν να παραμένω σε ένα θώκο αν είχα την απαξίωση των ανθρώπων που στελεχώνουν τον αθλητισμό. Δεν έχει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να παραιτηθεί. Μια κυβέρνηση που δεν έχει το θάρρος να απολογηθεί για την επιλογή της να στηρίξει τον προφυλακισμένο πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή, αφού προηγήθηκε μια αποτυχημένη προσπάθεια συγκάλυψης.
* Σε μια άλλη χώρα θα είχε παραιτηθεί η κυβέρνηση. Η Υπουργός όφειλε στο άκουσμα των φημών και μόνο, να διακόψει τη συνεργασία με τον Δ.Λ μέχρι να διερευνήσει πρώτα το ζήτημα. Και εννοείται πως όφειλε από πριν να έχει ερευνήσει ποιον ορίζει σε αυτό το αξίωμα διότι όπως αποκαλύπτεται υπήρχαν καταγγελίες και αστυνομική έρευνα που μπορεί εμείς να μην είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, μια υπεύθυνη κυβέρνηση όμως είναι υποχρεωμένη να ερευνά πριν διορίσει τον εκλεκτό της. Η υπουργός έπρεπε να έχει παραιτηθεί, αφού πρώτα ζητούσε από τη δικαιοσύνη να παρέμβει. Αντί αυτού περίμενε να δει αν θα υπάρξει επίσημη μήνυση. Ντροπή!
* Είμαι περήφανος για τους συνοδοιπόρους μου στον Δήμο Χαλανδρίου. Είμαι περήφανος για την αλληλεγγύη που έχουμε απέναντι σε συμπολίτες μας που τα χρόνια της κρίσης τους έχουνε στερήσει τις στοιχειώδεις δυνατότητες. Είμαι περήφανος για την προσπάθεια που γίνεται τόσο στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στα έργα που έχουν γίνει για την οχύρωση της πόλης απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα, στην αναβάθμιση των υποδομών στα σχολεία και τα αθλητικά κέντρα, στην καθαριότητα που σε συνθήκες covid μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, στα ευρωπαϊκά προγράμματα και της χρηματοδοτήσεις που εξασφάλισε, στο έργο της ανάδειξης του Αδριάνειου υδραγωγείου, στο καινούριο Δημαρχείο που χτίζεται.
* Στον Αθλητισμό γίνονται έργα για την δημιουργία ενός καινούριου αθλητικού κέντρου το οποίο θα είναι έτοιμο σε ενάμιση χρόνο περίπου με πόρους που δεν θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό του Δήμου, έχουν εξασφαλιστεί κονδύλια για την αναμόρφωση των είδη υπαρχόντων αθλητικών κέντρων.
* Νιώθω περήφανος για τη δημιουργία του νυχτερινού Χριστουγεννιάτικου αγώνα που πραγματοποιήσαμε για πρώτη φορά στην πόλη μας τον Δεκέμβριο του 19. Δυστυχώς μια σειρά από καινούριους θεσμούς που αφορούν τον αθλητισμό δεν έχουν πραγματοποιηθεί λόγω των περιορισμών που ισχύουν και φοβάμαι πως μπορεί να μην προλάβω να δω να υλοποιούνται αν δεν ανανεωθεί η διετής θητεία μου στη θέση αυτή. Αυτός όμως είναι και ο μεγάλος στόχος. Αυτό όμως που ολοκληρώνεται, είναι η εκπαίδευση των εργαζομένων στα ΚΕΠ στην ελληνική νοηματική. Μια προσπάθεια που ξεκίνησε από τους πρώτους μήνες που ανέλαβα τα καθήκοντά μου διότι οφείλουμε ως κοινωνία να βρίσκουμε τις λύσεις προκειμένου να υπάρχει καθολική προσβασιμότητα στους πολίτες. Η συνεργασία μας με την ομοσπονδία κωφών έθεσε τις βάσεις ώστε το υπουργείο να προχωρήσει πανελλαδικά στην δυνατότητα οι κωφοί πολίτες να εξυπηρετούνται σε λίγο καιρό μέσω υπολογιστών στην ελληνική νοηματική.
* Για το μέλλον θεατρικά έχω κάποιες προτάσεις, αλλά είναι τόσο θολό το τοπίο με την πανδημία που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω με ακρίβεια τι από όλα αυτά θα συμβεί. Όταν ξεκίνησε η πανδημία ένα χρόνο πριν σκεφτόμασταν να συνεχίσουμε την παράσταση «Δάχτυλο στο μέλι του Μίμη Καπέρδου σε σκηνοθεσία Χρήστου Ευθυμίου και του συγγραφέα. Μετά ξεκίνησα πρόβες για μια άλλη παράσταση η οποία όμως δεν μπόρεσε να γίνει επίσης λόγω της πανδημίας. Οπότε νιώθω πως ότι και να σκέφτομαι εξαρτάται από την πορεία της πανδημίας.
* Λατρεύω το σινεμά και θα ήθελα να έχω συχνότερη παρουσία σε αυτό. Έχω συμμετάσχει σε πάνω από 10 κινηματογραφικές ταινίες αλλά θα ήθελα να έχω κάνει τις δεκαπλάσιες. Ο κινηματογράφος έχει μια διαφορετική μαγεία από το θέατρο και έναν διαφορετικό κώδικα. Η στοχοπροσήλωση σε κάθε σκηνή, σε κάθε πλάνο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πρόκληση. Δυστυχώς οι σπουδαίες παραγωγές είναι ελάχιστες και οι πιθανότητες να βρεθείς σε αυτές λίγες.
* Έχω τραγουδήσει σε κάποιες δουλειές και έχω υποδυθεί τρεις φορές τον μουσικό. Έχω κάνει κιθάρα και έχω μεγαλώσει μάλλον κυριολεκτικά μέσα στη μουσική. Τον χορό ποτέ δεν τον λάτρεψα και θεωρώ πως έχω μεγάλα κενά και δυσκολίες. Μάλλον από τεμπελιά ποτέ δεν επένδυσα σε αυτόν και είναι κάτι που το έχω μετανιώσει διότι ένας καλός ηθοποιός οφείλει να γνωρίζει και χωρό. Ο αθλητισμός είναι μια ενασχόληση την οποία είχα αφήσει για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Τον τελευταίο χρόνο όμως έχω αρχίσει το τρέξιμο και το τένις. Και δε σκοπεύω να τα σταματήσω από εδώ και πέρα.
* Έχω σκηνοθετήσει μια παράσταση με ερασιτέχνες. Νοιώθω όμως πως η σκηνοθεσία είναι κάτι που μου τεριάζει και πως στο άμεσο μέλλον θα προκύψει σε συνύπαρξη με τις υπόλοιπες ασχολίες μου. Λατρεύω να καθοδηγώ τους ηθοποιούς και να προσπαθώ να εξελίξω τα δικά τους εκφραστικά μέσα. Το ίδιο συμβαίνει με το γράψιμο. Του χρόνου που θα έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου στον ευρωπαϊκό πολιτισμό στο ΕΑΠ, θα συνεργαστώ με έναν σεναριογράφο γιατί έχω ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια πως το γράψιμο με ενδιαφέρει και με εκφράζει.
* Δεν μου είναι εύκολο να ξεχωρίσω συνεργασίες γιατί πίσω από τις συνεργασίες βρίσκονται άνθρωποι. Ένας ρόλος όσο σπουδαίος και αν είναι μπορεί να έχει αμαυρωθεί από έναν ασήμαντο άνθρωπο ή και το αντίστροφο. Οπότε προτιμώ να μιλήσω για ανθρώπους. Σπυριδάκης, Λαπατάς, Κοκκινόπουλος, Στυλιανού, Ευθυμίου, Παλληγιαννόπουλος, Κοέν, Φραντζής, Μαλέα, Τσιμιτσέλης, Γεράνης, Ελευθερίου, Τσαλταμπάσης, είναι λίγοι από τους ανθρώπους που θέλω να δουλέψω μαζί τους γιατί στο παρελθόν πέρασα καλά μαζί τους και νιώθω πως θέλω να δουλέψω ξανά. Και σίγουρα αδικώ κάποιους που δεν τους αναφέρω ενώ θα έπρεπε. Τον Τάκη τον έβαλα πρώτο τιμής ένεκεν και ας γνωρίζω πως δε θα δουλέψω ξανά μαζί του. Στο μέλλον θα ήθελα να αναμετρηθώ με τους σπουδαίους συγγραφείς γιατί όσο «παλεύεις» μαζί τους τόσο οικειοποίησε κάτι από την μεγαλοφυία τους. Επίσης θα ήθελα να αναπληρώσω ένα τραύμα. Έπαιξα για μόλις δύο εβδομάδες στο θέατρο Εξαρχείων την παράσταση Ταξίδι μιας μέρας μέσα στη νύχτα σε σκηνοθεσία Κοέν. Δεν τη χόρτασα και θα ήθελα πολύ να την ξανακάνω κάποια στιγμή.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν κάποιες γωνιές, μου αρέσει η νύχτα της. Μου αρέσει η άμεση πρόσβαση στο βουνό και τη θάλασσα. Αλλά η Αθήνα δε μου αρέσει. Είναι μια άναρχη πόλη, χωρίς προσβασιμότητα, μια πόλη που έχει παραδοθεί στους εργολάβους και τα αυτοκίνητα. Μια πόλη χωρίς πράσινο και χωρίς μέλλον.
