Δημήτρης Καταλειφός βιογραφικό! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά
Γέννηση 22 Μαΐου 1954
Νέα Σμύρνη
Χώρα πολιτογράφησης Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα ηθοποιός
θεατρικός σκηνοθέτης

Ο Δημήτρης Καταλειφός (Αθήνα 22 Μαΐου 1954-) είναι Έλληνας ηθοποιός.

Βιογραφία
Έχει καταγωγή από τη Σέριφο και τη Σμύρνη. Σπούδασε Νομικά και στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη από την οποία αποφοίτησε το 1975. Έχει συνεργαστεί με διάφορους θιάσους και σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων, ο Αντώνης Αντύπας («Απλό Θέατρο»)[1] και ο Σπύρος Ευαγγελάτος («Αμφι-Θέατρο»).

https://www.youtube.com/watch?v=6F1w8k227Ow

Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της εταιρίας θεάτρου «Η Σκηνή» και του θεάτρου «Εμπρός» (θεατρικός οργανισμός «Μορφές») στου Ψυρρή(το οποίο με τη λειτουργία του συνέβαλε στην αναμόρφωση της γύρω περιοχής). Και οι δύο αυτές ομάδες υπήρξαν από τους σημαντικότερους θεατρικούς πυρήνες της εποχής τους. Διαλύθηκαν τη δεκαετία του ’80 και το 2000 αντίστοιχα.

Παράλληλα, σκηνοθετεί στο θέατρο από το 1998 (Ο Δον Ζουάν έρχεται από τον πόλεμο, Θέατρο «Εμπρός») και διδάσκει χρόνια σε σχολές, μεταξύ των οποίων η Δραματική σχολή του «Εμπρός» (του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος), του «Εθνικού Θεάτρου» του «Ωδείο Αθηνών» και του «Πανεπιστήμιο Πατρών». Στον κινηματογράφο, σημαντικές εμφανίσεις του υπήρξαν, μεταξύ άλλων, «Τα Πέτρινα Χρόνια» (1985) του Παντελή Βούλγαρη και ο «Θεόφιλος» (1987) του Λάκη Παπαστάθη -για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο «Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης»-.

Δημήτρης Καταλειφός: “Έπρεπε να το βγάλω από τον λαιμό μου και είχα θυμό με τον εαυτό μου”

Στο θέατρο, για τη διετία 2002-2004 («Ο ξεριζωμός», «Τρία βήματα πριν»), τιμήθηκε με το Α΄ έπαθλο Αιμίλιος Βεάκης. Για την ερμηνεία του ως Χιού Ο’Ντόνελ στο έργο «Ο ξεριζωμός» (2003) με το Β΄ βραβείο ανδρικού ρόλου, για τον Πάστορα Μάντερς στους «Βρικόλακες με το Α΄ βραβείο ανδρικού ρόλου, και για τον «Επιστάτη» (2010-11) με το Α΄ βραβείο ανδρικού ρόλου, του περιοδικού «Αθηνόραμα». Σημαντικότερες εμφανίσεις του στην τηλεόραση υπήρξαν το «Μινόρε της αυγής» (1983-4) του Φώτη Μεσθεναίου και το «10» της Πηγής Δημητρακοπούλου, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου, «Πρόσωπα 2008».

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη και τα τελευταία χρόνια ζει στο Παγκράτι.

Δημήτρης Καταλειφός: «Έπρεπε να το βγάλω από τον λαιμό μου και είχα θυμό με τον εαυτό μου»

άπνιζα περίπου τρία πακέτα την ημέρα για πολλά χρόνια” εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Καταλειφος σε μια επιλεκτική τηλεοπτική του συνέντευξη.

Καλεσμένος της Μάριον Μιχελιδάκη βρέθηκε ο Δημήτρης Καταλειφος, το μεσημέρι της Παρασκευής, στο πλατό της εκπομπής «Μέρα μεσημέρι με τη Μάριον» στο OPEN. Μέσα σε όλα, ο δημοφιλής ηθοποιός μίλησε από καρδιάς για το πρόβλημα υγεία που αντιμετώπισε το καλοκαίρι και τον οδήγησε στη διακοπή του καπνίσματος.

Πιο συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Καταλειφός σημείωσε χαρακτηριστικά πως «η διακοπή του τσιγάρου σε μένα έγινε πολύ γρήγορα και ανέλπιστα εύκολα γιατί φοβήθηκα. Επειδή προέκυψε κάτι πέρυσι το καλοκαίρι που έπρεπε να το βγάλω από τον λαιμό, ευτυχώς ήταν καλοήθες, μου είπε ο γιατρός ότι αυτό το βγάζουν οι καπνιστές και εκείνη την ώρα ένιωσα έναν θυμό με τον εαυτό μου».

«Κάπνιζα περίπου τρία πακέτα την ημέρα για πολλά χρόνια. Του λέω, «σας δίνω τον λόγο μου ότι αυτή τη στιγμή το σταματάω». Και πραγματικά, τώρα, κοντεύω έναν χρόνο και δεν ζηλεύω καθόλου όταν βλέπω κάποιον να καπνίζει».

«Κανείς δεν το πιστεύει ότι εγώ πια δεν καπνίζω. Αν δεν μου το είχε πει ο γιατρός δεν θα το είχα κόψει. Ήταν για μένα… η απόλαυση» συμπλήρωσε ο Δημήτρης Καταλειφός στο μαγκαζίνο του OPEN.

Εργογραφία
Κινηματογράφος
1978 1922
Τα λιμάνια της Πορφύρας

1979 Ανατολική Περιφέρεια
Στο δρόμο του Λαμόρε

Εκδρομή στη φύση (μικρού μήκους)

1982 Ρεπό
1984 Αξέχαστες βραδιές (μικρού μήκους)
1985 Πέτρινα Χρόνια
1987 Θεόφιλος
1990 Τα σημάδια της νύχτας
1994 Ιαγουάρος
1995 Τρειάδα (μικρού μήκους)
1996 Καβάφης
1998 Όλα είναι δρόμος
1999 Safe Sex
2000 Σημάδια και Θαύματα
2001 Το καλοκαίρι της Άννας
Ημερολόγια Καταστρώματος[2] Γιώργος Σεφέρης

2003 Τα Αιγαίο μέσα από τα λόγια των ποιητών
2004 Νύφες
Αλεμάγια

2010 Ταξίδι στην Μυτιλήνη
2016 Έτερος εγώ
Θέατρο
1976 Νεφέλες, Αριστοφάνης
Λυσιστράτη, Αριστοφάνης

Το Ρωμέικο Πανόραμα, Βαγγέλης Γκουφάς

1978 Ταρτούφος, Μολιέρος
1980 Ιφιγένει εν Ληξουρίω, Πέτρος Κατσαΐτης[3]Οι Επιτρέποντες, Μένανδρος[4]
1981 Ο Φιάκας, Δημοσθένης Μισιτζής[5]
1982 Σπασμένη στάμνα, Χάινριχ φον Κλάιστ
1983 Συμφορά από το πολύ μυαλό, Αλεξάνδρος Γκριμπογέντοφ
1987 Οι τελευταίες πόλεις, (Φοίνισσαι, Ευριπίδης) [6]
1988 Βυσσινόκηπος, Άντον Τσέχωφ
Ο θάνατος του εμποράκου, Άρθουρ Μίλλερ

1990 Σωσμένος, Έντουαρντ Μποντ
1991 Μικρός Έγιολφ, Ερρίκος Ίψεν
1992 Αμερικάνικος Βούβαλος, Ντέιβιντ Μάμετ
1994 Αγριόπαπια, Ερρίκος Ίψεν
1995 Εγώ, ο Φόυερμπαχ, Τάνκρεντ Ντόρστ
1996 Κρυπτογράφημα, Ντέιβιντ Μάμετ
Η υπόθεση της οδού Λουρσίν, Ευγένιος Λαμπίς

1998 Ο Δον Ζουάν έρχεται από τον Πόλεμο, Έντεν φον Χόρβατ
1999 Μια ζωή θέατρο, Ντέιβιντ Μάμετ
2000 Κουκλόσπιτο, Ερρίκος Ίψεν
2002 Ξεριζωμός, Μπράιαν Φρίελ
Οικόπεδα με θέα, Ντειβιντ Μάμετ
2003 Τρία βήματα πριν (Αυτός και το παντελόνι του, Ιάκωβος Καμπανέλλης –
Το κύκνιο άσμα, Άντον Τσέχωφ – Η τελευταία μαγνητοταινία του Κράπ, Σάμιουελ Μπέκετ)

2004 Βρυκόλακες, Ερρίκος Ίψεν
Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι, Μάικ Κένι

2005 Βασιλιάς Ληρ, Ουίλιαμ Σαίξπηρ [7]Επανασύνδεση, Ντέιβιντ Μάμετ
2006 Μαυροπούλι, Ντέιβιντ Χάροουερ
2007 Το νερό γνωρίζει, Δημήτρης Τσεκούρας
Ταξίδι μιας Μεγάλης Μέρας Μέσα στη Νύχτα, Ευγένιος Ο’Νηλ

2008 Ροτβάιλερ, Γκιγιέρμο Έρας
2009 Ο Πρώτος Έρωτας, Σάμιουελ Μπέκετ
Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γούλφ, Έντουαρτ Άλμπη

2010 Ο Επιστάτης, Χάρολντ Πίντερ
2011 Ρίττερ, Ντένε, Φος, Τόμας Μπέρνχαρντ
2012 Λευκές Νύχτες, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
2013 Ολεάννα, Ντέιβιντ Μάμετ
2017 Φεγγίτης,Ντέιβιντ Χέαρ
2019 Το τέλος, Σάμιουελ Μπέκετ

Τηλεόραση
1983 Το μινόρε της αυγής[8] σκηνοθεσία Φώτης Μεσθεναίος
1984 Ο γάμος (τηλεταινία) σκηνοθεσία Λευτέρης Ξανθόπουλος
1987 Τα καημένα (τηλεταινία), Μένης Κουμανταρέας σκηνοθεσία Γιάννης Διαμαντόπουλος
1990 Νεκροί χωρίς τάφο, Ζαν-Πωλ Σαρτρ Θέατρο της Δευτέρας
2007 Το 10, Μ. Καραγάτσης σκηνοθεσία Πηγή Δημητρακοπούλου
2016 Η λέξη που δε λες σκηνοθεσία Θοδωρής Παπαδουλάκης
Ραδιόφωνο – Μουσική
1977 Βρυκόλακας 10, Πολυδώρης Τζων Γουίλλ
Στο Χριστό στο Κάστρο, έργο του Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης [9]

Ραδιοφωνικό Θέατρο
1979 Άρια Ντα Κάπω, Μίλεη Έντνα Ραδιοφωνικό Θέατρο
1984 Προστάτες, Μήτσος Ευθυμιάδης Ραδιοφωνικό Θέατρο
1988 Ο Βασιλιάς Γκόρντογκαν, Ράντοβαν Ίβσιτς Ραδιοφωνικό Θέατρο
1989 Οι τρεις αδελφές, Άντον Τσέχωφ
Ο Πόθος πιασμένος απ’ την ουρά, Πάμπλο Πικάσσο

Δημήτρης Καταλειφός βιογραφικό σήμερα! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά

Η σονάτα των φαντασμάτων, Αύγουστος Στρίντμπεργκ

Ραδιοφωνικό Θέατρο
1990 Το τέχνασμα των μπλεγμένων δαχτυλιδιών
Το μοιρολόγι της φώκιας και άλλα διηγήματα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης [9]

Ραδιοφωνικό Θέατρο
1994 Ιντερμέτζο, Ζαν Ζιρωντού
Ο βωμός, Ιρεντίνσκυ Ιρενέους Ραδιοφωνικό Θέατρο
1995 Η μελαχροινή κυρία των σονέτων, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω Ραδιοφωνικό Θέατρο
1998 Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων, Σταύρος Κουγιουμτζής Εισαγωγή
2007 Διοσημεία, Τρισδιάστατη μουσικοεικαστική προσέγγιση ενός μύθου Απαγγελία
2009 Τάσος Λειβαδίτης, Περιοδικό “Το Δέντρο”, τεύχος 171-172 (φθινόπωρο 2009) Απαγγελία
2011 Ένα καράβι για τη γάζα – Οδύσσεια, Ανάγνωση