Μάκης Κωστίνης βιογραφικό σήμερα! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά Τι κάνει σήμερα ο ηθοποιός Μάκης Κωστίνης – Ελληνικός κινηματογράφος
Ξεχώρισε μέσα από ταινίες στις οποίες έπαιξε μαζί με τον Στάθη Ψάλτη. Τηλεοπτικά τον είδαμε μέσα από σειρές όπως «Της Ελλάδος Τα Παιδιά», «Μαρία η Άσχημη» καιΞεχώρισε μέσα από ταινίες στις οποίες έπαιξε μαζί με τον Στάθη Ψάλτη. Τηλεοπτικά τον είδαμε μέσα από σειρές όπως «Της Ελλάδος Τα Παιδιά», «Μαρία η Άσχημη» και άλλες. Έπαιξε όμως και στο θέατρο σκορπίζοντας το γέλιο σε πολλούς.
Στη γειτονιά του Κολωνού όπου και μένει οι περισσότεροι μιλούν με τα καλύτερα για τον ηθοποιό, Μάκη Κωστίνη, ο οποίος, συμμετέχει σε ένα εβδομαδιαίο περιοδικό ενώ παράλληλα βοηθά και σε ό,τι χρειαστεί το «Σπίτι του Ηθοποιού».
Όταν τον ρωτάς τους λόγους που οι παλιοί ηθοποιοί απέχουν από την ελληνική τηλεόραση, σου απαντά ότι πολύ απλά δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτά που κάνουν οι νέοι.
Ο Μάκης Κωστίνης που εξηγεί ότι δεν έχει πάρει σύνταξη, υποστηρίζει: «Από παντού μας χρωστάνε. Χρωστάνε σε όλο τον κόσμο. Ξέρετε πολύ καλά ότι δεν κινείται φύλλο στην αγορά».
Και σημειώνει ότι μπορεί να ασχολήθηκε και με το τραγούδι, όμως, λόγω της κρίσης που επικρατεί, απέχει λίγο για την ώρα.
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι ο χώρος του, του έχει προσφέρει πολύ καλές αναμνήσεις, τις οποίες, όπως λέει, δύσκολα θα ξεχάσει. Άλλωστε, έχει φίλους που τον στήριξαν και τον στηρίζουν όποτε χρειαστεί.
Σε μια κατάθεση ψυχής σήμερα στην «Espresso» ο ίδιος μιλάει για την απίστευτη φτώχεια που έζησε από τα παιδικά του χρόνια, για τα πάθη και τους έρωτες των μεγάλων ηθοποιών και τα κρυμμένα μυστικά τους…
Αν και είστε τόσα χρόνια στα καλλιτεχνικά δρώμενα, λίγα γνωρίζουμε για την προσωπική σας ζωή. Πού γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας το 1952. Εκεί βγάζουμε τα καλύτερα αβγοτάραχα, χέλια και τσιπούρες. Ο τόπος μου είναι ευλογημένος με όλα τα αγαθά του Θεού.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Δύσκολα και πολύ φτωχικά. Ημασταν πέντε αδέρφια στην οικογένεια. Ο πατέρας μου εργαζόταν στη Χωροφυλακή της εποχής εκείνης. Οταν τέλειωσε από εκείνη τη δουλειά, έπιασε σε άλλη εργασία και για εβδομάδες έλειπε από το σπίτι για να φέρει χρήματα να μας μεγαλώσει. Μεγάλη ταλαιπωρία πέρασε ο άνθρωπος. Εγώ από μικρός πήγαινα και πουλούσα λαχεία μαζί με έναν φίλο για να βγάλουμε κάνα μεροκάματο, να ζήσει όλη η οικογένεια. Εκανα πολλές δουλειές.
“Ο Στάθης Ψάλτης έχασε όλα τα χρήματά του στο καζίνο, έγιναν αέρας”
Πήγαινα και έκοβα πορτοκάλια και τα πουλούσα, έκοβα σύκα για να μαζέψω 15 δραχμές για να πάω εκδρομή. Δεν είχαμε τίποτα εκείνα τα χρόνια. Και επειδή πέρασα πολύ μεγάλες φτώχειες ως νέος, τώρα προσπαθώ να βοηθάω όσο μπορώ φτωχούς και πεινασμένους. Το θεωρώ χρέος μου, για να μη ζήσει άλλος άνθρωπος ό,τι ζήσαμε εμείς εκείνες τις εποχές.
Μου μιλάτε για φτώχεια. Μέχρι ποιο σημείο είχατε φτάσει;
Βλέπεις τώρα να σκίζουν τα τζιν παντελόνια. Εκείνη την εποχή εγώ φορούσα παντελόνια γεμάτα μπαλώματα και ντρεπόμουν να σηκωθώ από το θρανίο του σχολείου να πω μάθημα από τα πολλά μπαλώματα! Παπούτσια παίρναμε μόνο τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα. Και όταν χαλούσαν, βάζαμε πεταλάκια μπροστά για να μη βγαίνουν τα δάχτυλά μας έξω.
Θυμάμαι που πηγαίναμε στην εκκλησία και παίρναμε ρούχα που μας έστελνε η αμερικανική βοήθεια για να μπορέσουμε να ντυθούμε τον χειμώνα. Το απωθημένο μου όμως ήταν άλλο: Κάθε μέρα περνούσε από το σχολείο ένας που πουλούσε σάμαλι. Εγώ δεν είχα χρήματα για να πάρω. Περίμενα λοιπόν να τελειώσει το σάμαλι που έπαιρναν τα άλλα παιδιά και πήγαινα κι έπαιρνα τα τρίμματα για να το γευτώ. Κάποια Χριστούγεννα, πιτσιρίκι εγώ, ο πατέρας μας είχε αγοράσει ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο, επειδή δεν είχε να το πληρώσει, ήρθε ο έμπορος στο σπίτι, το ξεστόλισε και μας το πήρε πίσω. Είναι κάποιες εικόνες που δεν μου φεύγουν από τον νου.
To 1993 στο θέατρο Superstar με την Πέγκυ Ζήνα στη μία και μοναδική της θεατρική παρουσία στο σανίδι, παίζοντας στην επιθεώρηση «Δώσε την τούρτα στο λαό»
Πώς μπήκε το «μικρόβιο» της υποκριτικής τέχνης μέσα σας;
Από έναν κινηματογράφο που έπαιζε στην περιοχή. Εγώ έφυγα από το χωριό μου σε ηλικία 15 ετών. Οταν ήρθα στην Αθήνα, έμεινα στην οδό Αλαμάνας, σε ένα δίπατο σπίτι, με πολλά δωμάτια πάνω και κάτω και μια κοινή τουαλέτα για όλους. Για να μπορώ να πληρώνω το δωμάτιο, δούλευα φτυάρι και κασμά. Και επειδή ήμουν πολύ καλός, έπαιρνα 3.500 δραχμές μηνιάτικο. Οσα έπαιρνε ένας δημόσιος υπάλληλος εκείνα τα χρόνια. Εχω δουλέψει πολύ στη ζωή μου. Μα πάρα πολύ! Στην πορεία γνώρισα τον Σπύρο Καλογήρου και μπήκα στο επάγγελμα του ηθοποιού. Ημουν από τους πρώτους Ελληνες που έκαναν μιμήσεις, το 1974!
Πώς ξεκινήσατε την καριέρα σας;
Πήγαινα να σπουδάσω στη σχολή ψυκτικών μηχανημάτων. Δεν καταλάβαινα όμως τα μαθηματικά και έτσι την παράτησα και άρχισα να ζωγραφίζω με το μολύβι Ελληνες καλλιτέχνες επειδή έπιαναν τα χέρια μου. Μου λέει λοιπόν ένας φίλος: «Ελα να με δεις στο θέατρο Αλάμπρα, όπου έκαναν εκείνη την εποχή διαγωνισμούς ταλέντων. Πηγαίνω και ξαφνικά έτυχε την ίδια μέρα να μην πάει ο Χάρρυ Κλυνν που ήταν προσκεκλημένος στην παράσταση. Ο φίλος μιλάει στον θεατρώνη για μένα ότι είμαι καλός μίμος, ανεβαίνω στη σκηνή και γίνεται χαμός από χειροκροτήματα.
Ανάμεσα στους θεατές είναι και ένας δημοσιογράφος από τη «Βραδυνή», ο οποίος με καλεί σε μια δεξίωση. Ο ένας με τον άλλον μίλησαν για το ταλέντο μου και άρχισα να πηγαίνω από θέατρο σε θέατρο κάνοντας μιμήσεις, με τον κόσμο να με αποθεώνει. Εφτασαν στο σημείο να με αποθεώσουν εκείνη την εποχή ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και ο Ντέμης Ρούσσος, που ήταν μαζί στο συγκρότημα. Στις αρχές της καριέρας μου βγήκα ως εξαιρετικό ταλέντο με τον Τάκη Μηλιάδη. Στο θέατρο ξεκίνησα το 1980.
Ολα τα επαγγέλματα τα κάνατε για βιοπορισμό;
Με ό,τι και αν καταπιάστηκα το αγάπησα. Στα θέατρα, έλεγα του Βέγγου, του Ηλιόπουλου, του Φωτόπουλου να βγάζουμε φωτογραφίες και πήγαινα και τις έδινα σε περιοδικά και εφημερίδες.
