Αγαπημένη όλης της Ελλάδας η Ρένα Βλαχοπούλου αφήσε το στίγμα της στον ελληνικό κινηματογράφο και μεγάλωσε γενιές και γενιές και θα συνεχίσει να μεγαλώνει … μέσα από τις ταινίες της! Με μοναδικό ταλέντο, μπρίο και μια υπέροχη φωνή η Ρένα Βλαχοπούλου είναι το συνώνυμο του γέλιου. Γεννήθηκε το 1917 και εργαζόταν για αρκετά χρόνια ως τραγουδίστρια πριν κάνει το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη το οποίο όπως γράφει ο συλλέκτης και δημοσιογράφος Άρης Λουπάσης έγινε το 1956 στην ηλικία των 39!
Ο Άρης Λουπάσης δημοσιεύει σήμερα μια σπάνια φωτογραφία της Ρένας από το ξεκίνημά της στον κινηματογράφο και γράφει: Η Ρένα Βλαχοπούλου στην πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση στην Ελλάδα το 1956 με την ταινία «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες». Μετά από μια πενταετή θριαμβευτική περιοδεία με τον μαέστρο Γιάννη Σπάρτακο από το 1946 από τις χώρες της Μέσης Ανατολής μέχρι και την Αμερική, το 1951 επιστρέφει στην πατρίδα της με τον τίτλο «Η Βασίλισσα της τζαζ».
Την ίδια χρονιά σε εμφάνιση της με τις αδερφές Καλουτά στην Κωνσταντινούπολη, η πρόταση Τούρκου παραγωγού να πρωταγωνιστήσει σε ταινία θα είναι η αφορμή να ασχοληθεί για πρώτη φορά με το σινεμά στις «Νύχτες στην Ανατολή» μια τουρκικη ταινία που δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Μέχρι και το 1954 εμφανίζεται με μεγάλη επιτυχία ως τραγουδίστρια σε μουσικές παραστάσεις ερμηνεύοντας με την διαμαντένια της φωνή τα ωραιότερα τραγούδια του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού.
Στην επιθεώρηση «Σουσουράδα» που ανεβάζει εκείνη την χρονιά η Σοφία Βέμπο στο θέατρο της και συμμετέχει και η ίδια με τα τραγούδια της, η άρνηση της παρτενέρ του Νίκου Σταυρίδη να ερμηνεύσει το νούμερο, θα είναι η αφορμή να την προτείνει ο μεγάλος κωμικός και να εμφανισθεί για πρώτη φορά στην σκηνή πλέον ως ηθοποιός με τεράστια επιτυχία. Η σχέση της μέχρι τότε με τον ελληνικό κιν/φο σχεδόν ανύπαρκτη μέχρι το 1956 όπου δέχεται την πρόταση για τις «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες», η δεύτερη έγχρωμη ταινία στην ιστορία του ελληνικού κιν/φου με υπέροχα τραγούδια και εκπληκτικά χρώματα, αποτυπώνοντας μοναδικά την πανέμορφη Κέρκυρα και την Αθήνα του ’50. Η ίδια απογοητεύεται από το αποτέλεσμα καθώς δεν ξεδιπλώνει το εκρηκτικό κωμικό της ταλέντο και αποφασίζει για τα επόμενα έξι χρόνια να αφοσιωθεί στο θέατρο μέχρι το 1962 όπου δέχεται πρόταση από τον Αλέκο Σακελλάριο για την ταινία «Όταν λείπει η γάτα». Η επόμενη συνεργασία της με την Φίνος Φιλμ και τον Γιάννη Δαλιανίδη θα είναι η αρχή των μεγάλων επιτυχιών και της καθιέρωσης ως την κορυφαία Ελληνίδα κωμικό με ένα φυσικό και αστείρευτο πηγαίο κωμικό ταλέντο που όμοιο του δεν έχει υπάρξει ποτέ μέχρι σήμερα.
Πηγή φωτό @arisloupasis
