Υπόθεση βιτριόλι: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ στην 35χρονη που ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ τώρα το ΦΡΙΧΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ της κατά της Ιωάννας!Ομολόγησε την επίθεση με βιτριόλι που συντάραξε όλη την Ελλάδα η 35χρονη Έφη. Θύμα της επίθεσης η Ιωάννα Παλαιοσπύρου η οποία ακόμα προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές της.
Η επίθεση έγινε πριν από περίπου έναν χρόνο, τον περασμένο Μάιο.
Η 35χρονη έδωσε συμπληρωματική απολογία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η 35χρονη έδωσε συμπληρωματική απολογία στον ανακριτή, ομολόγησε ότι επιτέθηκε στην άτυχη Ιωάννα και ζήτησε συγνώμη για την πράξη της.
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η ίδια φέρεται να υποστήριξε πως προέβη στην επίθεση σε βάρος της 35χρονης και συγχωριανή της, επειδή την θεωρούσε υπεύθυνη για προσωπικό της ζήτημα.
ΣΟΦΗ ΖΑΝΝΙΝΟΥ: “ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΛΑΚΩΣΕ ΣΤΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ”
Αμέσως μετά την συμπληρωματική της απολογία η κατηγορούμενη οδηγήθηκε στις φυλακές, όπου κρατείται υπό καθεστώς προσωρινής κράτησης από τις 16 Ιουνίου 2020.
Στην πρώτη της απολογία είχε κάνει χρήση του δικαιώματος της σιωπής.
κοινωνία
Αποφάσισε να μιλήσει – Μετέβη στην ανακρίτρια με τον δικηγόρο της Σάκη Κεχαγιόγλου κάτω από άκρα μυστικότητα
Ομολόγησε η Εφη Κακαράντζουλα, η γυναίκα που είχε επιτεθεί με βιτριόλι στην άτυχη Ιωάννα Παλιοσπύρου στην Καλλιθέα.
Η 35χρονη μετέβη με τον δικηγόρο της Σάκη Κεχαγιόγλου νωρίς το πρωί στην ανακρίτρια και απολογήθηκε για όλα όσα την κατηγορούν.
Η γυναίκα παραδέχτηκε όλα όσα έχει κάνει, ζήτησε συγγνώμη, ενώ επέμενε ότι δεν ήθελε να σκοτώσει την Ιωάννα. «Ζητώ ταπεινά συγγνώμη, είμαι συντετριμμένη» είπε χαρακτηριστικά.
Η διαδικασία έγινε κάτω από άκρα μυστικότητα καθώς η ίδια από την αρχή ήταν αρνητική και δεν είχε δώσει καν προανακριτική κατάθεση στην αστυνομία επικαλούμενη το δικαίωμα της σιωπής.
Η Εφη Κακαράντζουλα έμεινε στο γραφείο της ανακρίτριας για μία ώρα.
Η 35χρονη πάντως δεν θέλησε να απολογηθεί δια υπομνήματος και προτίμησε να το κάνει προφορικά.
Υπενθυμίζεται ότι σε βάρος της γυναίκας έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για απόπειρα ανθρωποκτονίας, ενώ από την αρχή ο συνήγορός της είχε εκφράσει τη διαφωνία του με τη συγκεκριμένη δίωξη σημειώνοντας ότι το αδίκημα θα έπρεπε να είχε χαρακτηρισθεί ως προς την ποινική του απαξία ως βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη.
Θα ΤΑΡΑΧΤΕΙΣ όσο ΠΟΤΕ! Υπόθεση Βιτριόλι! ΜΙΛΗΣΕ η Ιωάννα! “Όταν άνοιξε τη σακούλα, κατευθείαν με έπνιξε εκείνη η φρικτή μυρωδιά από το βιτριόλι και μου ήρθε στο μυαλό αμέσως η εικόνα από το βλέμμα της τη στιγμή που μου έριχνε το υγρό
Διαβάστε ακόμα:
Υπόθεση βιτριόλι: Δεν τολμούσε να με ακουμπήσει κανείς. Φώναζα «Βοηθήστε με, καίγομαι, πεθαίνω» λέει η Ιωάννα! Η πανέμορφη Ιωάννα που εκπέμπει μόνο καλοσύνη.
Γι αυτό δεν είναι τυχαία αυτή η ομορφιά που βλέπεις, ακόμα και βλέποντας την μ’ αυτή την μάσκα που…πιέζει τις ουλές για να μην μεγαλώνουν!
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΑΚΟΥΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΡΟΥΧΑ, ΑΛΛΑ ΣΚΙΣΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΥΦΑΣΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΝ. ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ.
Αναρωτήθηκα, λες και δεν επρόκειτο για μένα, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να βγήκε ζωντανός μέσα από αυτά τα κουρέλια”, εξομολογείται η Ιωάννα Παλιοσπύρου.
H 20ή Μαΐου 2020 έμοιαζε να είναι μια κανονική μέρα στη ζωή της 34χρονης τότε Ιωάννας, που εκείνο το πρωινό, μετά το πρώτο lockdown στη χώρα μας, έφτανε στην ιδιωτική εταιρεία όπου εργαζόταν στην Καλλιθέα.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΒΙΤΡΙΟΛΙ! ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ!
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ, ΜΕ ΜΑΥΡΗ ΠΕΡΟΥΚΑ ΚΑΙ ΜΑΣΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΜΗ, ΗΤΑΝ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΕ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ.
Κατηγορούμενη σήμερα για «απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση», κατάφερε να πνίξει μέσα σε ένα παχύρρευστο, καυστικό υγρό (βιτριόλι) όλα τα όνειρα της Ιωάννας για το αύριο.
Δέκα μήνες μετά, έχοντας κερδίσει την πρώτη μεγάλη της μάχη, αυτή για να κρατηθεί στη ζωή, και έχοντας μακρύ και δύσκολο δρόμο μπροστά της για να καταφέρει να ξανασταθεί στα πόδια της, η Ιωάννα Παλιοσπύρου μιλά για πρώτη φορά, στο περιοδικό ΟΚ! και την Σόνια Καζόνι, ξετυλίγοντας ένα κουβάρι από συναισθήματα, αναμνήσεις και αναπάντητα ερωτηματικά.
ΙΩΑΝΝΑ, ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕΣ. ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ;
Ήταν πρωί και μόλις είχα φτάσει στο γραφείο.
Τη στιγμή που μπήκα στην είσοδο συνέβη ό,τι συνέβη.
Η πιο δυνατή ανάμνηση που έχω είναι αυτή η έντονη, βαριά χημική μυρωδιά όταν έπεσε πάνω μου, στο πρόσωπό μου, ένα παχύρρευστο υγρό. Κατάλαβα αμέσως πως ήταν κάποιο οξύ.
Δεν μπορώ να ξεχάσω τον αφόρητο πόνο που ένιωσα και τον μεγάλο πανικό που με κατέβαλε.
Είχα την αίσθηση πως εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω, πως φεύγει η ζωή μου και ένιωθα αβοήθητη και ανήμπορη.
Έφυγα ουρλιάζοντας, ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια και πήγα ενστικτωδώς μέχρι το απέναντι φαρμακείο.
ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. ΕΧΟΥΝ ΧΑΡΑΧΤΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΟΙ ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ.
Δεν τολμούσε να με ακουμπήσει κανείς. Πάγωσαν, δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν.
Φώναζα «Βοηθήστε με, καίγομαι, πεθαίνω».
Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να αντέξω, να παλέψω για να μη χάσω τις αισθήσεις μου. Μέσα στον πανικό μου, έναν πρωτόγνωρο πανικό και απελπισία, ένιωθα πως είμαι η μόνη που μπορούσα να με βοηθήσω.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΒΙΤΡΙΟΛΙ: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ!!! ΕΤΣΙ ΕΠΟΥΛΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ
Πώς βρέθηκες τελικά στο νοσοκομείο;
Η φαρμακοποιός με γνώριζε, ψώνιζα κάποιες φορές από εκεί, έτσι από το φαρμακείο κάλεσαν συνεργάτες μου στην εταιρεία και εκείνοι με πήγαν στο Metropolitan.
Είχες παρατηρήσει κάτι περίεργο εκείνη την ημέρα ή τις προηγούμενες; Κάτι ασυνήθιστο που να σε είχε προβληματίσει;
Ήταν μια φυσιολογική μέρα, όπως όλες οι προηγούμενες.
Η καθημερινότητά μου μέχρι εκείνη την ημέρα ήταν ήσυχη, όμορφη και ανέμελη. Ήμασταν και σε περίοδο καραντίνας, οπότε είχα ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα. Δουλειά, σπίτι, συναντήσεις με λίγους καλούς φίλους.
Ήμουν μία απλή κοπέλα της διπλανής πόρτας. Τίποτα δεν με είχε κάνει να νιώσω πως συμβαίνει κάτι έξω από τα συνηθισμένα.
ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΩΔΥΝΟ ΝΑ ΓΥΡΝΑΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ;
Βόμβα στη υπόθεση βιτριόλι! Η Ιωάννα ζει με μάσκα και μιλάει για την επίθεση που της άλλαξε τη ζωή!
Δεν είχα καταλάβει καθόλου τι μου έχει συμβεί… πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση. Είχα αντιληφθεί πως μου είχαν ρίξει κάτι καυστικό και προσπαθούσα απλά να μη χάσω τον εαυτό μου, να μη χάσω το μυαλό μου, να μη χάσω επαφή με το περιβάλλον και να κατανοήσω τι γίνεται. Είχα μόνο ερωτηματικά. Ποιος; Γιατί;
Μετά το ατύχημα με είχαν πάει στο Metropolitan αλλά την επόμενη μέρα με μετέφεραν στο Λάτσειο Κέντρο Εγκαυμάτων στο Θριάσιο.
Εκεί από την πρώτη στιγμή βρέθηκε κοντά μου η γιατρός μου, η κυρία Καλοφώνου. Το πρώτο διάστημα είχα μια άρνηση στο να κατανοήσω και να αποδεχτώ τι μου είχε συμβεί.
ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ, Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥ – ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΤΗ ΡΩΤΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΑΝΤΕΧΑ.
Κάποια στιγμή άρχισα να σκέφτομαι πως κάτι δεν καταλαβαίνω καλά, ένιωθα πως κάτι δεν πηγαίνει καθόλου σωστά.
Πάγωνε το αίμα μου στις απαντήσεις που έπαιρνα αλλά δεν ήμουν καθόλου έτοιμη να το διαχειριστώ.
Ένιωθα μπερδεμένη. Αναρωτιόμουν μήπως κάτι άλλο εννοεί η γιατρός μου με αυτά που μου λέει.
Έλεγα μέσα μου πως πρέπει να είμαι συνεργάσιμη, να είμαι καλή ασθενής, να μην εξωτερικεύω την αγωνία και τον πόνο μου, με την ελπίδα πως σε λίγες μέρες θα έκανα την ίδια ερώτηση και θα έπαιρνα μια καλύτερη, πιο αισιόδοξη απάντηση.
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΗ ΓΙΑΤΡΟ ΣΟΥ; ΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ;
Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΛΟΦΩΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΛΙΓΟΜΙΛΗΤΗ.
Υπόθεση βιτριόλι: Η ζωή της Ιωάννας μετά την επίθεση με βιτριόλι
Στις πρώτες μας συζητήσεις, πήρα μια βαθιά ανάσα και βρήκα το θάρρος να τη ρωτήσω όλα αυτά που στριφογυρνούσαν συνεχώς στο μυαλό μου.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΒΙΤΡΙΟΛΙ: ΣΟΚ! ΤΙ ΟΠΛΙΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ 35ΧΡΟΝΗΣ! ΠΟΙΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ 34ΧΡΟΝΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ!
Η ερώτηση ήταν: Τι είναι αυτό που μου έχει συμβεί, αν θα κάνω κάποιο χειρουργείο και πότε θα μπορέσω να πάω στο σπίτι μου. Μέχρι τότε πίστευα αφελώς πως σε 2-3 εβδομάδες θα γίνω καλά και θα βγω, δεν είχα καμία εικόνα της πραγματικότητας.
Θυμάμαι πως μου είπε: «Αυτό που έχεις πάθει είναι πολύ σοβαρό, αυτό που σου έκαναν είναι πολύ κακό. Εγώ δεν είμαι εδώ για να εξετάσω το πώς και το γιατί συνέβη, εγώ είμαι εδώ για να γίνεις καλά. Θα πρέπει να οπλιστείς με υπομονή και να προετοιμαστείς για πολλά χειρουργεία».
ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΑ, ΘΥΜΑΜΑΙ, ΜΟΥ ΚΟΠΗΚΕ Η ΑΝΑΣΑ.
Ήταν η πρώτη φορά που αναρωτήθηκα τι έχω πάθει και χρειάζομαι τόσο πολλά χειρουργεία…
Θα σου πω μερικά πράγματα για τις μέρες στο νοσοκομείο, για να μπορέσεις να με καταλάβεις. Πέρα από τους φρικτούς πόνους, ήμουν σε μεγάλο σοκ, δεν μιλούσα καθόλου, ούτε καν στη μητέρα μου.
Προσπαθούσα να συγκροτήσω τις σκέψεις και τις δυνάμεις μου και να εξηγήσω με τη λογική όσα μου συνέβαιναν.
ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΒΙΤΡΙΟΛΙ: ΣΟΚ! ΤΙ ΟΠΛΙΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ 35ΧΡΟΝΗΣ! ΠΟΙΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ 34ΧΡΟΝΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ!
Σκεφτόμουν πως –έστω συνειδητά– δεν έχω βλάψει κανέναν. Αναρωτιόμουν πώς ήταν δυνατόν να έχω ενοχλήσει κάποιον χωρίς να το έχω καταλάβει, ώστε να με μισεί τόσο που να με κυνηγά με μανία, ξανά και ξανά, για να με σκοτώσει. Δεν έβγαινε νόημα.
Υπόθεση βιτριόλι: Δεν τολμούσε να με ακουμπήσει κανείς. Φώναζα «Βοηθήστε με, καίγομαι, πεθαίνω» λέει η Ιωάννα
Ένιωσα πως χάνω τη λογική μου και τον εαυτό μου.
Σκεφτόμουν πως ή έχω τρελαθεί και δεν μου το λένε ή πως όλοι οι άλλοι είναι τρελοί. Μου είχε περάσει από το μυαλό ότι ίσως μου έχουν στήσει μια καλοστημένη φάρσα και παρακαλούσα κάποιος να βγει και να πει πως είναι όλα ψέματα…
Επειδή το αριστερό μου μάτι ήταν σοβαρά τραυματισμένο και δεν είχα καλή όραση, με είχαν συμβουλεύσει οι γιατροί να κρατώ όσο μπορώ κλειστά τα μάτια μου για να επουλωθεί η ουλή από το έγκαυμα.
ΕΤΣΙ, ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΘΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ.
Υπόθεση βιτριόλι: Το ΠΡΟΣΩΠΟ πισω από τη ΜΑΣΚΑ! Μάχη για να ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ τους ιστούς στο πρόσωπο της Ιωάννας!
Σκεφτόμουν, λοιπόν, μήπως δεν ήμουν στο Λάτσειο, όπως μου έλεγαν, αλλά με είχαν φέρει σε ψυχιατρική κλινική και μου το έκρυβαν.
Όταν κάποια στιγμή ήρθε να με πάρει ο τραυματιοφορέας μου, ο Μιχάλης, να με μεταφέρει στην οφθαλμολογική κλινική για να με εξετάσουν, όπως ήμουν στο καροτσάκι, εξουθενωμένη και με θολή όραση, προσπαθούσα σε πόρτες, διαδρόμους και ασανσέρ να δω και να ελέγξω τις ταμπέλες για να επιβεβαιώσω πως όντως είμαι σε νοσοκομείο – και όταν είδα μια σχετική επιγραφή ένιωσα μεγάλη ανακούφιση.
ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΟΥ ΠΟΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΣ;
Χρειάστηκα μήνες για να καταλάβω τι μου έχει συμβεί.
Άργησα πολύ και θα εξηγήσω γιατί. Ρωτούσα τη γιατρό μου για ποιο λόγο δεν μπορούν να επουλωθούν τα τραύματα και μου έλεγε: «Έχεις εγκαύματα ολικού πάχους». Δεν αντιλαμβανόμουν τι είναι αυτό, δεν είχα ιατρικές γνώσεις.
Μου εξηγούσε ότι η αναπλαστική λειτουργία είχε καταστραφεί, είχε καεί και προσπαθούσαν να αναπληρώσουν αυτή τη λειτουργία με μοσχεύματα.
Για να το καταλάβω, μου εξηγούσε: «Όταν κάτι καίγεται, χάνεται για πάντα, εξαφανίζεται…
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΕΡΜΑ ΞΑΝΑ».
Για να το καταλάβει κάποιος αυτό, αρκεί να σκεφτεί πως όταν σε έναν άνθρωπο συμβαίνει κάτι τέτοιο, μετά ζυγίζει λιγότερα κιλά, διότι έχει κάψει και έχει χάσει βασικά στοιχεία από τον οργανισμό του. Βέβαια, τότε δεν είχα ακόμα δει τι έχω πάθει.
Θυμάσαι μια στιγμή ελπίδας, κάτι που σου έδωσε κουράγιο, εκείνες τις μέρες στο νοσοκομείο;
Υπόθεση βιτριόλι: “Η Ιωάννα κοιμάται και ξυπνάει με μια ειδική μάσκα”
Η ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΗΤΑΝ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΚΟ.
Κι αυτό δεν είχε να κάνει τόσο με το πρόσωπο της συγκεκριμένης, αλλά πως επιτέλους μέσα μου ηρέμησα γιατί η ένοχος δεν μπορεί πια να με βλάψει.
Μέχρι τότε ζούσα με αυτό τον φόβο. Σκεφτόμουν την πόρτα να ανοίγει και να μπαίνει μέσα για να με σκοτώσει. Μέχρι να συλληφθεί ζούσα με διαρκή φόβο.
Επειδή το φως ήταν επίπονο για εμένα, με ενοχλούσε, το δωμάτιό μου ήταν πάντα σκοτεινό με τα φώτα χαμηλωμένα. Μέσα στο σκοτάδι, λοιπόν, είχα μάθει να αναγνωρίζω τον ήχο του βηματισμού της μητέρας μου και πεταγόμουν όταν άκουγα έναν άλλο βηματισμό.
Ρωτούσα αναστατωμένη ποιος είναι για να ακούσω τη φωνή και να βεβαιωθώ πως είναι κάποιος από το νοσηλευτικό προσωπικό. Μετά τη σύλληψή της, λοιπόν, μπορούσα πια να μη φοβάμαι για τη ζωή μου.
ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΑ, ΑΦΟΥ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΑ ΜΕ ΚΥΝΗΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ.
Μετά τη σύλληψή της, όμως, τα βράδια στο νοσοκομείο έγιναν η στιγμή της ημέρας που μου έδινε ελπίδα.
Τη νύχτα, όταν ερχόταν η ώρα του ύπνου, όλα ηρεμούσαν.
Ήξερα πως δεν θα έρθει κανείς να μου κάνει άλλη μία επώδυνη αιμοληψία, πως δεν θα έρθουν να μου αλλάξουν τις γάζες και να τις ξεκολλούν από τους καμένους ιστούς, πως δεν θα έρθει κάποιος να μου κάνει ενέσιμες θεραπείες με κορτιζόνη στο μάτι, ούτε η γιατρός μου με λαβίδες, νυστέρι και απολυμαντικά για να αφαιρέσει καμένα κομμάτια από τη μύτη μου.
Όλα αυτά για μένα ήταν η καθημερινή επώδυνη πραγματικότητα στο νοσοκομείο.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΒΙΤΡΙΟΛΙ: ΣΟΚΑΡΕΙ Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ 34ΧΡΟΝΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ! ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ!
Κάθε βράδυ, λοιπόν, ένιωθα πως κέρδιζα ακόμα μία μάχη, για να βάλω τα δυνατά μου για την επόμενη μέρα.
Η ΔΡΑΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ. ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΤΗΣ. ΑΥΤΟ ΣΕ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ;
Θέλω να σου εξηγήσω κάτι.
Είναι διαφορετικό, χωρίς να λέω πως είναι λιγότερο σοβαρό, το να πάθεις ένα ατύχημα στον δρόμο ή να αρρωστήσεις σοβαρά, και διαφορετικό να ξέρεις πως δίνεις μια μάχη για να κρατηθείς στη ζωή γιατί κάποιος άλλος άνθρωπος το επιδίωξε, μάλιστα με επιμονή.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ, ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ.
Η αλήθεια είναι πως δεν καταλαβαίνω την άρνησή της να απαντήσει στα αμέτρητα «γιατί» που όλοι μας έχουμε, παρόλο που έχει δηλώσει μέσω του δικηγόρου της πως η πρόθεσή της είναι να το κάνει, να απολογηθεί.
Δεν ξέρω ποια είναι η σκοπιμότητά της, αλλά είναι κάτι που με στρεσάρει, με στενοχωρεί και με θυμώνει.
Δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένει προκλητικά να συνεχίζει να προσβάλλει εμένα και την οικογένειά μου και να μας στερεί το δικαίωμα για απαντήσεις. Είναι νομικό της δικαίωμα να μη θέλει να απολογηθεί, αλλά δεν είναι ηθικό της δικαίωμα.
ΚΑΙ ΜΕ ΘΥΜΩΝΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ Η ΖΩΗ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ.
Για μένα η στάση της επιβεβαιώνει πως οι επανειλημμένες απόπειρες που έκανε να με σκοτώσει ήταν απολύτως συνειδητές, με διαρκή σχεδιασμό και χωρίς την παραμικρή μεταμέλεια.
Δεν καταλαβαίνω πώς κάποιος μπορεί να είναι τόσο απάνθρωπος χωρίς να έχει την παραμικρή πρόκληση.
Μετά τη σύλληψη είχαν βγει στη δημοσιότητα κάποιες συνομιλίες σας από το Facebook. Πώς είχες νιώσει με αυτό;
Δεν ξέρω τι μπορεί ο καθένας να έχει καταλάβει μέσα από αυτά, αλλά ξέρω ότι δεν έχω πειράξει κανέναν. Για μένα όλο αυτό έγινε χωρίς λόγο – ή, τουλάχιστον, χωρίς να γνωρίζω τον λόγο.
Είναι σαν εμείς να έχουμε μια σχέση επαγγελματική ή συγγενική, να κάνεις μια κοινωνική εκδήλωση και να καλέσεις κόσμο και σε αυτή την εκδήλωση να τη συναντήσω.
Είχαμε συναντηθεί τυχαία σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Δεν έχει συμβεί κάτι άλλο.
