Αννέτα Παπαθανασίου βιογραφικό σήμερα! Η ηλικία, η προσωπική ζωή, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά Η Αννέτα Παπαθανασίου εργάζεται σαν ηθοποιός στο θέατρο και στην τηλεόραση από το 1981 και έχει σκηνοθετήσει επτά ντοκιμαντέρ. Επιλέγει θεματικές που την ενδιαφέρουν προσωπικά, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η τέχνη και ο πολιτισμός. Η τελευταία της ταινία «Παίζοντας με τη Φωτιά» με θέμα τις γυναίκες ηθοποιούς στο Αφγανιστάν, προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 4 Σεπτεμβρίου. Αυτή τη περίοδο πρωταγωνιστεί επίσης στο θέατρο ‘‘10 μικροί νέγροι’’, το περίφημο αστυνομικό έργο της Αγκάθα Κρίστι.
1. Ποιες ήταν οι σπουδές που ακολουθήσατε και κατά πόσο σας βοήθησαν στην εξέλιξη της επαγγελματικής σας καριέρας;
Σπούδασα Οικονομικά στη Νομική Σχολή Αθηνών στο Οικονομικό τμήμα. Ταυτόχρονα πήγα στην Δραματική Σχολή της Ευγενίας Χατζίκου. Αργότερα παρακολούθησα στην ίδια σχολή το τμήμα Κινηματογράφου. Μετά από μερικά χρόνια και ενώ είχα αρχίσει να δουλεύω σαν ηθοποιός πήγα στην Αμερική και έκανα σπουδές υποκριτικής στο ΗΒ Studio ενώ παρακολούθησα σαν guest student μαθήματα πάνω στο θέατρο στην Εκπαίδευση και στο Παιδικό θέατρο, στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU).
Θα σας φανεί παράξενο αλλά όλα με βοήθησαν στην επαγγελματική μου εξέλιξη. Λόγω του πτυχίου μου στο πανεπιστήμιο μπορώ να διδάξω στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος – Deree. Διδάσκω θέατρο αλλά το πτυχίο Ανώτατης εκπαίδευσης ήταν σημαντικό. Η δραματική και κινηματογραφική σχολή μου έδωσε τα πρώτα εφόδια για την καριέρα μου σαν ηθοποιός ενώ οι σπουδές στην Αμερική με βοήθησαν πολύ να εξελιχτώ σαν καλλιτέχνης αλλά και να ασχοληθώ με το θέατρο με τα παιδιά.
2. Τι θα συμβουλεύατε μια γυναίκα που θα επιθυμούσε να ασχοληθεί με την ηθοποιία;
Αυτήν την εποχή είναι ένα από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα για επιβίωση. Θα συμβούλευα να έχει μία άλλη δουλειά για να μπορεί να ζει και έτσι μετά να μπορεί να αφιερωθεί σε αυτό που της αρέσει και είναι το πάθος της. Δυστυχώς αυτήν την εποχή μια νέα γυναίκα που ξεκινάει την καριέρα της σαν ηθοποιός δεν μπορεί να ζήσει μόνο από αυτό το επάγγελμα.
3. Τον τελευταίο καιρό αρκετοί συνάδελφοι του χώρου σας παραπονιούνται ότι ο κλάδος των ηθοποιών περνάει κρίση. Πιστεύετε ότι ισχύει αυτό; Αν ναι, που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό και αν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.
Δεν περνάει μόνο ο κλάδος των ηθοποιών κρίση αλλά όλος ο κλάδος της τέχνης. Εφόσον ο κόσμος δεν έχει λεφτά, θα πάει μόνο σε ένα θέατρο μέσα στη σεζόν ή σε κανένα. Αν δεν επιχορηγούνται τα θέατρα είναι αδύνατον να αντέξουν αυτή την εποχή.
4. Έχετε σκηνοθετήσει ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ «Παίζοντας με τη Φωτιά» που αφορά τις γυναίκες ηθοποιούς στο Αφγανιστάν. Πείτε μας λίγα λόγια για την εμπειρία σας αυτή.
Πηγαίνοντας στο Αφγανιστάν και βλέποντας από κοντά την προσπάθεια των γυναικών ηθοποιών να κάνουν τέχνη, να παίξουν στο θέατρο ή στον κινηματογράφο, ενώ δέχονται απειλές θανάτου, με έκανε να βλέπω διαφορετικά τους πρόσφυγες στη χώρα μας και τους καλλιτέχνες που απειλούνται και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την χώρα τους. Οι Αφγανές γυναίκες-καλλιτέχνιδες είναι τρομερά θαρραλέες. Συνεχίζουν να κάνουν τέχνη τη στιγμή που η γυναίκα στο Αφγανιστάν δεν μπορεί ούτε να περπατήσει μόνη της στον δρόμο, πρέπει να συνοδεύεται από τον άντρα της ή τον πατέρα της!
5. Δώστε μας μία περίληψη της παράστασης ‘‘10 μικροί νέγροι’’, που πρωταγωνιστείτε αυτόν τον καιρό.
Δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μία απομονωμένη βίλα σε ένα νησί της Αγγλίας. Καλεσμένοι από έναν μυστηριώδη οικοδεσπότη, ο οποίος έχει ανακαλύψει το σκοτεινό παρελθόν που κρύβει ο καθένας τους, παίζει μαζί τους ένα μακάβριο παιχνίδι ακολουθώντας τα λόγια του παιδικού τραγουδιού “Δέκα Μικροί Νέγροι”. Τους εξουδετερώνει έναν έναν. Ένα αστυνομικό έργο για γερά νεύρα, με χιούμορ και αγωνία. Μέχρι το τέλος ο θεατής προσπαθεί απεγνωσμένα να ανακαλύψει τον δολοφόνο που βρίσκεται ανάμεσά τους. Κλασικό αριστούργημα της Αγκάθα Κρίστι, για τους λάτρεις του είδους.
6. Ποια θα είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα.
Ετοιμάζω μια καινούρια ταινία που έχει τίτλο: «Ευρώπη το Όνειρο» με θέμα τρεις έφηβους, έναν Αφγανό πρόσφυγα, έναν Σύριο και έναν Έλληνα που ζουν στην Πάτρα και ονειρεύονται να πάνε στην «Ευρώπη» με όποιο κόστος. Θεωρώ ότι οι πρόσφυγες και ειδικότερα τα παιδιά είναι το σοβαρότερο θέμα που πλήττει σήμερα την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη ολόκληρη. Παράλληλα, η δουλειά μου στο θέατρο μου αρέσει πολύ και ελπίζω να συνεχιστεί όλο τον χειμώνα, μια που το έργο και οι συντελεστές είναι εξαιρετικοί.
Αννέτα Παπαθανασίου: «Έκανε πέντε απόπειρες, καταφέραμε να τον σώσουμε»
Η Αννέτα Παπαθανασίου αφηγείται τις δραματικές στιγμές που βίωσε στο Αφγανιστάν, στην προσπάθειά της να σώσει έναν Αφγανό ηθοποιό και την οικογένειά του από το απολυταρχικό καθεστώς.
Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε η Αννέτα Παπαθανασίου στο περιοδικό Marie Claire.
Χρύσα Σπηλιώτη βιογραφικό σήμερα! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, ο θάνατος, η καταγωγή, οι σπουδές
Η γνωστή ηθοποιός μίλησε στη δημοσιογράφο Σίσσυ Στρέμπα και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δραματικές στιγμές που βίωσε στο Αφγανιστάν, όπου γύρισε δύο ντοκιμαντέρ και κατάφερε να σώσει έναν Αφγανό ηθοποιό και την οικογένειά του από το απολυταρχικό καθεστώς.
Η επίσκεψη στο Αφγανιστάν, τα ντοκιμαντέρ και η θέση της γυναίκας στη χώρα των Ταλιμπάν
Έχω γυρίσει δύο ντοκιμαντέρ στο Αφγανιστάν: «Qadir, ένας Αφγανός Οδυσσέας» και «Παίζοντας με την Φωτιά». Ξεκίνησα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για έναν Αφγανό πρόσφυγα που επέστρεφε μετά από χρόνια στην πατρίδα του για να βρει την οικογένειά του. Πήγα πρώτη φορά το 2007 είδα ένα πανέμορφο, αλλά κατεστραμμένο τόπο.
Γνώρισα ανθρώπους καλοσυνάτους, έτοιμους να με φιλοξενήσουν. Φτωχούς και ταλαιπωρημένους από τους χρόνιους πολέμους που είχαν στην πατρίδα τους. Γνώρισα μητέρες που ήταν σαν τις δικές μας μητέρες, που λάτρευαν τα παιδιά τους και έκαναν τα πάντα για αυτά. Έγινα φίλη με πολλούς ανθρώπους και επικοινωνούσα συχνά, έτσι κάποια στιγμή έμαθα για το θέατρο, ότι υπήρχε θέατρο στο Αφγανιστάν και μάλιστα θεατρικό τμήμα στο πανεπιστήμιο στην Καμπούλ.
Με εντυπωσίασε αυτό και όταν έμαθα ότι μία γυναίκα πήρε το πρώτο βραβείο σε φεστιβάλ θεάτρου στην Καμπούλ, θέλησα να μάθω περισσότερα για τις γυναίκες ηθοποιούς στο Αφγανιστάν. Ετσι έκανα την δεύτερη ταινία το 2012 για τις γυναίκες που κυριολεκτικά έπαιζαν με τη φωτιά όταν θαρραλέα αποφάσιζαν να ασχοληθούν δημόσια με την υποκριτική.
Αυτό που θυμάμαι είναι το θάρρος αυτών των γυναικών και η πίστη τους στην τέχνη και στο θέατρο. Με πείσμα, με αυταπάρνηση και με κίνδυνο της ζωής τους συνέχιζαν να παίζουν στο θέατρο ή στην τηλεόραση.
Ναι, τότε ήταν πιο ελεύθερα. Ήταν φυσικά πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να δουλεύει ή να σπουδάζει και ακόμα πιο δύσκολο να ασχολείται με την τέχνη και κυρίως με το θέατρο και τον χορό. Οι γυναίκες αυτές κινδύνευαν από τους συγγενείς τους ή τους γείτονες ή από φονταμενταλιστές που ήταν εναντίον αυτών των ελευθεριών.
Κινδύνευαν να τις κλείσουν μέσα ή ακόμα και να τις σκοτώσουν, αλλά δεν απαγορευόταν από την κυβέρνηση η εκπαίδευση ή η ενασχόληση με την τέχνη. Τώρα όλα έχουν αλλάξει και δεν μιλάμε πια καθόλου για τέχνη στην χώρα των Ταλιμπάν. Τώρα φυσικά ούτε σπουδές ούτε ακόμα και βόλτα σε πάρκο δεν επιτρέπεται στις γυναίκες.
Θα ήθελα πολύ να πάω πάλι, αν φυσικά υπήρχε ένας τρόπος να βοηθήσω τις γυναίκες, αλλά και τους καλλιτέχνες που ζουν μέσα στον απόλυτο φόβο και ανέχεια. Με τρομάζει όλη αυτή η αλλαγή προς τον απόλυτο συντηρητισμό.
Η σωτήρια παρέμβαση και η διάσωση της οικογένειας του Αφγανού ηθοποιού
Καταφέραμε με την βοήθεια του ΥΠΕΞ να σώσουμε έναν νεαρό Αφγανό κωμικό ηθοποιό με την γυναίκα του και την 9 μηνών κόρη του. Ήταν αφάνταστα δύσκολη αυτή η επιχείρηση. Θυμόσαστε τι γινόταν τότε με το αεροδρόμιο και τον άπειρο κόσμο που ήθελε να φύγει.
Έκανε συνολικά πέντε απόπειρες να φύγει από το Αφγανιστάν, και μάλιστα σε κάποια στιγμή τον έπιασαν οι Ταλιμπάν. Ηταν δραματικές οι στιγμές εκείνες, αλλά τα καταφέραμε. Ο ηθοποιός αυτός ήταν φοιτητής μου όταν δίδασκα στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ και θα ήταν ο πρωταγωνιστής στην καινούρια ταινία που ετοίμαζα «Γελώντας στο Αφγανιστάν». Ευτυχώς σώθηκε, έμεινε στο σπίτι μου και κάναμε την ταινία. Τώρα πια ζει στην Γερμανία.
