Ζέτα Μακρυπούλια: ‘πέφτω ψυχολογικά…’ Καταλαβαίνεις βέβαια ότι πολλοί θα είναι εκείνοι που θα μπουν στη διαδικασία να σε συγκρίνουν με την ηθοποιό που πρώτη υποδύθηκε τον συγκεκριμένο ρόλο, τη Μέριλιν Μονρόε…
Εγώ, πάντως, δεν θα μπω. Και δεν είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί αυτό. Όποτε έχω να υπηρετήσω κάποιο ρόλο, ο οποίος έχει παιχτεί και παλαιότερα από κάποια καταξιωμένη ηθοποιό, δεν σκέφτομαι τι έχει προηγηθεί. Αλλιώς το μόνο που θα καταφέρω είναι να αγχωθώ. Αποφασίζω πάντα να μην τα αναλογίζομαι όλα αυτά και τον κάθε ρόλο τον αντιμετωπίζω σαν κάτι εντελώς καινούριο. Με τη βοήθεια κιόλας του σκηνοθέτη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο Σταμάτης Φασούλης, οπότε όπως καταλαβαίνεις αφήνομαι άφοβα στα χέρια του. Δημιουργώ, δηλαδή, ένα ρόλο από το μηδέν!
Αντιλαμβάνεσαι, όμως, ότι μιλάμε για τη Μέριλιν Μονρόε…
Επειδή, λοιπόν, κατανοώ ότι μιλάμε για ένα μύθο, μπορώ επίσης να καταλάβω ότι πολλοί θα μπουν στη διαδικασία της σύγκρισης αλλά και στο να με ρωτάνε αν έχω αγωνία γι’ αυτό που πάω να κάνω. Αυτό που μπορώ επομένως να απαντήσω, σ’ αυτό που με ρωτάς κι εσύ, είναι ότι οι ρόλοι, για να υπάρχουν στο χρόνο, παίζονται από πολλούς ανθρώπους -δεν μένουν μόνο σε ένα πρόσωπο. Σίγουρα έχει αφήσει τη σφραγίδα της στο συγκεκριμένο ρόλο η Μέριλιν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ένα έργο, για να μαθευτεί και να περάσει από δεκαετία σε δεκαετία, δεν θα πρέπει να έχει περάσει κι από άλλους. Συμβαίνει πολύ συχνά αυτό.
Η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής σου ποια θεωρείς ότι ήταν;
Θα σου έλεγα πως γενικά είναι οι στιγμές που πέφτω ψυχολογικά…
ΖΕΤΑ ΜΑΚΡΥΠΟΥΛΙΑ ΧΡΥΣΟΧΕΡΑ: ΠΛΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ
Σου συμβαίνει συχνά αυτό;
Όχι πολύ, όμως συμβαίνει. Έχω διάφορες ψυχολογικές μεταπτώσεις ανά περιόδους, αλλά αρχίζω πια και το ελέγχω γιατί μπορώ πλέον να καταλάβω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου, τι μηχανισμοί διεγείρονται τη συγκεκριμένη στιγμή. Έχω δε παρατηρήσει ότι πολλές φορές δημιουργώ σενάρια και πέφτω ψυχολογικά και από μόνη μου – ενώ δεν μου φταίει κανείς. Το δουλεύω πια. Αλλά, γενικά, όταν πέφτω ψυχολογικά, δεν μου αρέσει. Έχω περάσει τέτοιες φάσεις στη ζωή μου, οι οποίες κράτησαν αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα, για λόγους προσωπικούς αλλά και επαγγελματικούς. Έχω περάσει περιόδους και χρονιές στη ζωή μου, που δεν ήταν όλα στρωμένα με ροδοπέταλα…
Ζέτα Μακρυπούλια: ” Έχω ζήσει 2 φορές την προσωπική ανάσταση στη ζωή μου”
Απομονώνεσαι σε τέτοιες περιόδους;
Γενικά, όπως ξέρεις, δεν κάνω έξαλλη ζωή. Αν εξαιρέσεις μία περίοδο της ζωής μου που έβγαινα πάρα πολύ -χωρίς, όμως, να το μαθαίνει κανείς – ζω πάρα πολύ ήρεμα και με συγκεκριμένους ανθρώπους. Δεν μπορώ, δηλαδή, να δεθώ ούτε να μοιραστώ τα πάντα με τον οποιονδήποτε. Έχω πάρα πολλούς γνωστούς, αλλά οι άνθρωποι που επιλέγω για να βγω μαζί τους ή για να πάω μαζί τους διακοπές είναι πολύ συγκεκριμένοι – και είναι οι φίλοι μου. Όταν, λοιπόν, δεν είμαι καλά ψυχολογικά, δεν απομονώνομαι. Τους φίλους μου τους θέλω πάντα μαζί μου.
Δε φαντάζεστε τι αποκάλυψαν για το ΣΠΙΤΙ Μακρυπούλια – Χατζηγιάννη!
Θα μπορούσες να ζήσεις με τον βασικό μηνιαίο μισθό των 586 ευρώ, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί πια στην Ελλάδα;
Έχω ζήσει πολλά χρόνια, με πολύ λίγα χρήματα. Ο καθένας, βέβαια, διαμορφώνει στην πορεία τις ανάγκες του, ανάλογα και με το πόσα χρήματα μπορεί να βγάλει. Όταν, λοιπόν, τα χρήματά σου πέφτουν, διαμορφώνεις τις ανάγκες σου στα νέα δεδομένα. Κοίτα, δεν προέρχομαι από μία ευκατάστατη οικογένεια. Και έχω δουλέψει πάρα μα πάρα πολύ για να μπορέσω να κερδίσω κάποια χρήματα και να καταφέρω να αγοράσω αυτό το ένα σπίτι που έχω σήμερα. Είμαι εντελώς αυτοδημιούργητη, δεν είχα κάποιο οικογενειακό ισχυρό οικονομικό background. Για μία περίοδο μάλιστα ήταν πολύ μετρημένα τα χρήματά μου – αλλά δεν το καταλάβαινε κανείς.
ΤΗΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΟΛΑ! ΧΑΜΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗ ΜΑΚΡΥΠΟΥΛΙΑ!
Κι αυτό είναι το περίεργο με μένα. Επειδή δε, έχω ένα θέμα με την αξιοπρέπεια, όπως δεν καταλαβαίνεις πότε δεν είμαι καλά ψυχολογικά, έτσι δεν καταλαβαίνεις και πότε δεν είμαι καλά οικονομικά. Θυμάμαι επίσης ότι με τις δύο κολλητές μου βγαίναμε, μία περίοδο της ζωής μας, σχεδόν κάθε βράδυ, καμία όμως από τις τρεις μας -αν και δουλεύαμε και οι τρεις- δεν είχε πολλά χρήματα μαζί της. Το πώς τα καταφέρναμε δεν μπορώ να καταλάβω. Και ήμασταν και περήφανες -δεν είναι ότι βγαίναμε και μας κερνούσαν. Τώρα πώς γινόταν, τι κάρτες χρεώναμε, ένας Θεός ξέρει (γελά). Και τότε έκανα μόνο ραδιόφωνο και τα χρήματα ήταν ούτως ή άλλως πολύ λίγα.
