Ζαφείρης Μελάς ΗΛΙΚΙΑ! Το πραγματικό ΟΝΟΜΑ, η σύζυγος και τα ΠΑΙΔΙΑ
Ο Ζαφείρης Μελάς γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1952 στην Ξάνθη και μεγάλωσε σε μια γειτονιά φτωχών, αλλά με πλούσια αισθήματα ανθρώπων.
Μέσα από αυτόν τον διαρκή αγώνα, όμως, του δόθηκε η ευκαιρία να βγάλει προς τα έξω τον εκρηκτικό δυναμισμό που τον διακρίνει, την αστείρευτη αγάπη που τρέφει για τους συνανθρώπους του και, φυσικά, το μοναδικό μουσικό και τραγουδιστικό του ταμπεραμέντο. Αυτά τα χρόνια αποτέλεσαν τη σφραγίδα της δημιουργικότητάς του.
Στα 14 μου τραγούδησα πρώτη φορά
Οι θείοι μου ήταν μουσικοί, οργανοπαίχτες που πήγαιναν σε πανηγύρια. Εγώ τραγουδούσα παντού! Στη δουλειά, στο σπίτι, στη γειτονιά… Με άκουγαν και κάποια στιγμή αποφάσισαν να με πάρουν μαζί. Είδα τον ενθουσιασμό του κόσμου για τη φωνή μου, αν και ήμουν τόσο μικρός. Το πρώτο μου πανηγύρι, λοιπόν, μου έχει μείνει αξέχαστο! Ήταν σε ένα χωριό της βόρειας Χαλκιδικής. Πετροκέρασο το λένε. Εκεί όλοι ξέρουν από μουσική. Εκεί έγινε το ντεμπούτο μου. Εκεί βαφτίστηκα τραγουδιστής και έχω όνειρο κάποια στιγμή να δώσω μια συναυλία σε αυτό το χωριό.
17 ετών ξεκίνησα να τραγουδάω επαγγελματικά
Ο Ζαφείρης Μελάς εξομολογείται, λέγοντας: “Ξεκίνησα με το δημοτικό τραγούδι σε μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη. Πήγαινα από το ένα στο άλλο! Εφτά χρόνια έμεινα στο παραδοσιακό τραγούδι. Ένα βράδυ ήρθε ένας επιχειρηματίας με μπουζούκια, με άκουσε και μου είπε: «Έλα αύριο να δοκιμάσεις να τραγουδήσεις λαϊκά». Πήγα και ξεκίνησα αμέσως!
Ζαφείρης Μελάς: “Δεν ντράπηκα ποτέ που είμαι τσιγγάνος”
Θέλω να μου πείτε την ιστορία πίσω απ’ το “Ένα απόγευμα Θλιμμένο”.
Αυτό το τραγούδι το έχει γράψει ένας ανιψιός μου, ο Φώτης Μαυρίδης, ο οποίος είχε γνωρίσει τότε μια κοπέλα στη Θεσσαλονίκη, αλλά μόλις το ‘μαθε ο πατέρας της την έδιωξε, την έστειλε έξω σε μια αδερφή του -στη Γερμανία νομίζω.
Γιατί δεν τον ήθελε για γαμπρό;
Ήταν φτωχαδάκι αυτός, καταλαβαίνεις… Και πάνω στην απελπισία του και στην καψούρα του έγραψε αυτό το τραγούδι και ήτανε μια πολύ μεγάλη επιτυχία όντως.
Αυτός έγραψε όμως μόνο τους στίχους έτσι; Γιατί τη μουσική την έχει γράψει άλλος.
Την έγραψε ο Γιάννης Νικολαΐδης. Ήταν φιλαράκια αυτοί οι δύο -και ακόμα είναι- και δούλευαν τότε μαζί και του είπε “ρε συ Γιάννη, έχω έναν στίχο μπορείς να του ρίξεις μια ματιά;”. Τον είδε, του άρεσε και έγραψε αυτήν την υπέροχη μελωδία. Και παντρεύτηκαν πάρα πολύ καλά ο στίχος και η μελωδία. Και έγινε αυτό που έγινε.
Η κοπέλα το έχει μάθει ότι αυτό το τραγούδι γράφτηκε για εκείνη;
Δεν ξέρω. Ίσως να το ‘μαθε.
Το αναφέρουμε γιατί δεν ήταν στιχουργός το παλικάρι, δεν έγραφε τραγούδια, δεν είχε καμία σχέση. Ένα τραγούδι έγραψε κι αυτό ήταν. Μετά συνέχισε, βέβαια, αλλά για λίγο, προσπάθησε να γράψει κι άλλα, για παράδειγμα έγραψε και την “Αφίσα”, αυτό που λέει “μα εσύ είσαι αφίσα ζωντανή, έχεις καρδιά, έχεις ψυχή…”. Κι αυτό ωραίο τραγούδι, το νίκησε όμως το “Απόγευμα θλιμμένο”.
Ήταν πρώτα επιτυχία στη Θεσσαλονίκη; Στην Αθήνα πότε έγινε γνωστό;
Κοίταξε. Ήμουν σε μια εταιρεία της Θεσσαλονίκης τότε που προσπαθούσε πάση θυσία να μας κρατήσει εκεί, να ακουστούμε το πολύ μέχρι τη Λάρισα, πιο κάτω δεν μας άφηνε γιατί φοβόταν μη μας χάσει. Και όντως έτσι έγινε στο τέλος.
Όταν ένα πουλί κελαηδάει καλά δεν μπορείς να το φιμώσεις, θα ακουστεί παντού. Κι έτσι έγινε και με εμάς τους Θεσσαλονικείς και απ’ το ‘90-’91 κατέβηκα κάτω, έπαιξα στο Κάραβαν στη Συγγρού, μετά στις Αμπάρες κλπ.
Πότε βγήκατε πρώτη φορά στο τραγούδι;
Α… Μισός αιώνας. Είχα έναν θείο που ήταν πλανόδιος στα πανηγύρια κι εγώ πιτσιρίκος τότε τραγουδούσα διάφορα εκεί στη γειτονιά μας. Ξέρεις πως ήταν οι παλιές οι γειτονιές, εμείς μέναμε στα “Εβραίικα” -τα έλεγαν έτσι γιατί έμεναν οι εβραίοι παλιά.
Και μου λέει μια μέρα “πάμε σε ένα πανηγύρι”. Και πήγαμε σε ένα χωριό, στο Πετροκέρασο της Χαλκιδικής και για καλή μου τύχη ο κόσμος εκεί καταλάβαινε πάρα πολύ από μουσική. Τραγουδούσανε και καλά, είχε κάτι ψαλτάδες εκεί και ξέρανε. (σ.σ. ένας μουσικός έχει ανέβει στην πίστα και μας διακόπτει χωρίς να το ξέρει παίζοντας τουμπερλέκι. Ο Ζαφείρης Μελάς του ζητάει ευγενικά να σταματήσει)
Και όταν πήγα πιτσιρίκος εγώ, 14-15 χρονών, πάνω στις πρόβες που κάναμε για να ρυθμίσουν τον ήχο -τι ήχος τώρα, τέλος πάντων- ακούσανε εκεί οι ντόπιοι που τραγουδούσα και βγήκε σούσουρο στο χωριό “ρε συ, ένα παιδί μικρό, τραγουδάει καλά κλπ”, και γέμισε κόσμο το βράδυ.
Σχολείο πηγαίνατε τότε;
Το σταμάτησα στην τετάρτη δημοτικού. Δεν είχα άλλους πόρους ζωής, έπρεπε να δουλέψω γιατί έμεινα νωρίς χωρίς πατέρα, χωρίς μάνα…
Πιστεύεται ότι οι τσιγγάνοι έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά. Δηλαδή είναι ελεύθερα πνεύματα, είναι άνθρωποι που τους αρέσει το έξω..
Καταρχάς είναι έμποροι.
Ναι, όλα αυτά. Εσείς έχετε κάποιο απ’ αυτά τα στοιχεία; Να πείτε “αυτό το κάνω επειδή έχω τσιγγάνικο αίμα” πχ.
Όχι, δεν νομίζω, δεν παρατήρησα ποτέ στον εαυτό μου να ‘χει κάτι τέτοιο.
Απλά μ’ αρέσει η εξοχή, μ’ αρέσει το να ‘μαι έξω, αλλά νομίζω όλοι άνθρωποι το θέλουν αυτό -να έχουν ένα εξοχικό για παράδειγμα, δεν είναι δείγμα αυτό.
Έχετε παίξει σε τσιγγάνικους γάμους και πανηγύρια;
Παλιότερα, ναι.
Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να ήταν. Πρέπει να χαλούσαν πολλά λεφτά.
Φυσικό είναι φίλε μου, γιατί παντρεύει ο άλλος το παιδί του και το ‘χει καμάρι και τιμή και θέλει να χαλάσει και πέντε και δέκα δραχμές πχ για τον γάμο για τη χαρά των παιδιών.
Απλά φαντάζομαι ότι σ’ αυτούς τους γάμους αυτό που θα γίνεται, δεν θα το βλέπουμε στους άλλους γάμους.
Όχι… Και γίνεται μεγάλος χαμός ειδικά με τους Χαλκιδαίους. Οι τσιγγάνοι της Χαλκίδας τον έχουν κάνει “εμπόριο” πλέον τον γάμο.
Δηλαδή;
Δηλαδή παντρεύω τον γιο μου εγώ, έρχεσαι εσύ και πετάς δέκα είκοσι τριάντα χιλιάδες. Μετά παντρεύεις τον γιο σου εσύ, έρχομαι εγώ και πετάω τόσα. Βοηθάει ο ένας τον άλλον δηλαδή. Και είναι πολύ ωραίο αυτό όμως γιατί βοηθούν τα παιδιά να βγουν στη ζωή χωρίς να έχουνε κανένα πρόβλημα, δηλαδή βγαίνουνε με ένα καλό εισόδημα, με ένα αυτοκίνητο ή με ένα σπίτι, οπότε δεν ταλαιπωρούνται. Νομίζω ότι είναι πολύ σωστό και πολύ καλό.
Το επίθετό σας πότε το αλλάξατε;
Μου το άλλαξε ένας πολύ μεγάλος και σπουδαίος μαέστρος της Θεσσαλονίκης, ο Μάνθος Ντουβής -οι νέοι τώρα δεν τον ξέρετε. Αυτός είχε κάνει τότε στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης το “Χωρίς δεκάρα πώς θα παντρευτούμε, Μανωλιό μου”, τον “Μπαρμπαλιά” κα. Ενορχηστρώσεις. Ήτανε ο πιο προβεβλημένος μαέστρος της Θεσσαλονίκης.
Και τον είχαμε μαέστρο σε κάποιο μαγαζί και κάναμε πρόβα. Και πάω ένα βράδυ στο μαγαζί, (σ.σ. το θυμάται και γελάει) και βλέπω απ’ έξω να γράφει “Ζαφείρης Μελάς”. Λέω άλλον θα πήρανε.
Τι εννοείτε “άλλον πήρανε”;
Τραγουδιστή. Λέω άλλον πήρανε. Πάω του λέω “μαέστρο, τι έγινε, βρήκατε άλλον;”. “Όχι ρε” μου απαντάει. “Τότε τι γράφει απ’ έξω;”. Και τότε κατάλαβε. “Εσύ είσαι. Από σήμερα είσαι Μελάς”, μου λέει. Νομίζω ότι και τον Καρρά ο Ντουβής τον βάφτισε “Καρρά”.
Μου άρεσε και το κράτησα.
Πώς του ‘ρθε, γιατί δεν σκέφτηκε κάποιο άλλο;
Κοίταξε επειδή είναι δισύλλαβο, είναι εύκολο όνομα. Και επειδή φώναζα εγώ τότε στο μικρόφωνο “ορμάτε Μακεδονομάχοι”, το άκουσε και σου λέει “Μακεδονομάχοι… Μελά θα τον βγάλω”. Από το Παύλος Μελάς, κατάλαβες;
«Μπήκε η Ρίτα Σακελλαρίου στο καμαρίνι και μου όρμησε»
«Μου έχουν τύχει πάρα πολλές συνεργασίες που δεν πέρασα καλά είχε πει ο Ζαφείρης Μελάς. Σε μένα είχε έρθει η σπουδαία, η πολύ μεγάλη τραγουδίστρια Ρίτα Σακελλαρίου και λέω στον επιχειρηματία: «Ρε συ, αυτή είναι λίγο μεγάλη η γυναίκα, θα κάνουμε με αυτή γυναίκα δουλειά; Να βρούμε κάποιον νέο». Κι αυτός της το είπε και μπήκε η Ρίτα στο καμαρίνι και μου όρμησε. Είχε δίκιο όμως η γυναίκα, γιατί δε λέγονται αυτά τα πράγματα».
Για τους καλλιτέχνες μεγαλύτερης ηλικίας που εμφανίζονται σε νυχτερινά κέντρα ο ίδιος είχε πει:
«Δεν θα ήθελα η κ. Μαρινέλλα και ο κ. Βοσκόπουλος να τραγουδάνε σε μπουζουκομάγαζα. Εγώ τη Μαρινέλλα την έχω κάπως αλλιώς στο μυαλό μου. Είναι μια θεά, δεν έγινε κανένας στην Ελλάδα Μαρινέλλα, ούτε κανένας Βοσκόπουλος. Δεν θέλω να τους βλέπω στα μπουζούκια. Θέλω να τους βλέπω στο Μέγαρο Μουσικής να δώσουν μια παράσταση με 70 βιολιά και 85 μουσικούς. Να πάω να την απολαύσω να το γουστάρω».
Το 1991. Κατέβηκα στην Αθήνα σε ένα μαγαζί στην Αχαρνών. Αμπάρες το έλεγαν! Σιγά σιγά ήρθε η επιτυχία και έγινα γνωστός.
Ζαφείρης Μελάς: «Ό,τι κατάφερα το κατάφερα με τη γυναίκα μου»
Με τη γυναίκα μου μεγαλώσαμε μαζί. Τα είχαμε από παιδιά. Από όταν ήμουν 14 ετών. Όταν ήμουν 19, παντρευτήκαμε! Πριν καν πάω φαντάρος. Τώρα εκείνη είναι 62! Μια παροιμία λέει «πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα, κρύβεται μία σπουδαία γυναίκα». Δεν τα κατάφερα μόνος μου. Μαζί τα καταφέραμε όλα.
Η σύζυγός μου με στήριξε πάρα πολύ και συνεχίζει. Όταν είσαι ερωτευμένος με τον άνθρωπό σου, γιατί να χαλάσεις μια όμορφη οικογένεια; Μέχρι τώρα είμαστε ουσιαστικά και κυριολεκτικά ζευγάρι! Έχουμε τρία παιδιά, δύο γιους και μία κόρη, και και δύο εγγόνια. Ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι, είχε πει ο τραγουδιστής.
Το έμφραγμα το 2015
Ο λαϊκός τραγουδιστής είχε νοσηλευτεί στο νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη. Αιτία; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής ο Ζαφείρης Μελάς είχε νιώσει ξαφνικά δυσφορία στο σπίτι του στο χωριό Πλάγια της Χαλκιδικής και έχασε τις αισθήσεις του. Σήμερα, ευτυχώς χαίρει άκρας υγείας.
«Η δουλειά είναι ναρκωτικό»
«Πολλές φορές σκέφτηκα να σταματήσω, αλλά είναι ναρκωτικό αυτή η δουλειά. Κάποια στιγμή θα γίνει, γιατί πολλά χρόνια στη ζωή μου ήμουνα ο καημένος, δε θέλω τώρα που είμαι καλά να λένε πάλι ο καημένος. Το να τραγουδάς τώρα σε ηλικία 70 χρονών δεν είσαι καημένος; Αυτοί που το κάνουν καλά κάνουν, εγώ δε θέλω να είμαι έτσι. Είναι πολύ άσχημο πράγμα το να είσαι ρυτιδιασμένος και να τραγουδάς στην πίστα και να κάνεις τον όμορφο. Κάποτε πρέπει να παραδεχτείς και να πεις σταμάτα πια, φτάνει».
Ζαφείρης Μελάς! “ΚΡΥΦΤΗΚΑ και τον ΠΕΡΙΜΕΝΑ μ’ ένα ΣΙΔΕΡΟ στο ΧΕΡΙ”
Ο Ζαφείρης Μελάς απέκτησε δισέγγονο
Ο τραγουδιστής είχε πει σχετικά: «Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από τον ρόλο του παππού. Του παιδιού σου το παιδί, δυο φορές παιδί σου. Παρόλα αυτά, να σας πω και κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε. Έγινα και δις παππούς. Έχω και δισέγγονο τώρα. Όλη η “αρρώστια” είναι εκεί».
Δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκονται άνθρωποι κοντά του εδώ και 40 χρόνια και μοιράζονται μαζί του δύσκολες και ευτυχισμένες στιγμές.
Γενικά ο Ζαφείρης Μελάς είναι ένας λαμπρός άνθρωπος, ένας εκλεκτός καλλιτέχνης και ένα πολύτιμο στολίδι του ελληνικού μουσικού πενταγράμμου και πάντα απλός και αγαπητός από τους μουσικόφιλους.
