Μιχάλης Τιτόπουλος βιογραφικό σήμερα! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά Σύντομο Βιογραφικό
Ο Μιχάλης Τιτόπουλος είναι ηθοποιός.
Δείγμα της δουλειάς του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Τυραννόσαυροι ΡΕΞ (2017), Δον Ζουάν (2019), Πλούτος (2018), Ωραία μου κυρία (2019).Ανέβηκε στη σκηνή όταν ήταν 15 ετών μετά από παράκληση της μητέρας του σε μια ερασιτεχνική ομάδα. Το κοινό γέλασε με τις ατάκες του, εκείνος τη «ψώνισε» και έκτοτε το θέατρο μπήκε για τα καλά στη ζωή του.
Ηρώ Μπέζου βιογραφικό σήμερα! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά
Ο Μιχάλης Τιτόπουλος πρόκειται να διανύσει μέσα στη νέα σεζόν το πέμπτο του έτος με την ομάδα του Βασίλη Κουκαλάνι και απολαμβάνει να συμμετέχει στο θέατρο κοινωνικού προβληματισμού με μέσο κυρίως την κωμωδία.
Είναι κάτι που τον εμπνέει και τον γεμίζει, αφού το κοινό (μικροί και μεγάλοι) έχει αγκαλιάσει αυτήν τη σημαντική προσπάθεια και ανταποκρίνεται πλήρως στο πώς αντιλαμβάνεται γενικά την υποκριτική. Βλέποντας της ως κάτι συνολικό, κάτι που δεν είναι ανεξάρτητο, μια συνεχόμενη έρευνα, που θέτει συνεχώς αιτήματα και τον βοηθά να εξελίσσεται.
https://www.youtube.com/watch?v=ZEadj9Nr-70
Το συγκεκριμένο δύσκολο καλοκαίρι τον βρήκε προβληματισμένο ως πολιτικοποιημένο άτομο από τα χρόνια που ήταν φοιτητής, αλλά και στον ρόλο του ραψωδού στον «Αίαντα» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
https://www.youtube.com/watch?v=QMbvImZbLT4
Ανυπομονώντας να δουλέψει στον κινηματογράφο, τον οποίο λατρεύει ο Μιχάλης ασχολείται και με την άλλη του αγάπη, το τραγούδι, όπου συχνά έχει την ευκαιρία να εμφανίζεται σε μαγαζιά, ερμηνεύοντας κυρίως ρεμπέτικα.
Ναταλία Τσαλίκη βιογραφικό σήμερα! Η προσωπική ζωή, η ηλικία, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά
* H υποκριτική ήταν κάτι που το ακολούθησα ασυνείδητα. Συνηθίζω να λέω πως έγινε τυχαία κατόπιν συμμετοχής μου σε μια ερασιτεχνική ομάδα του δήμου μου όταν ήμουν 15 ετών. Έπαιζε η μητέρα μου. Και μου λέει υπάρχει ένα ρολάκι για έναν πιτσιρικά, θες να έρθεις; Πήγα, διάβασα στις 5 πρώτες ατάκες άρχισαν να γελάνε. αυτό ήταν. Τη ψώνισα και από τότε μέχρι σήμερα δεν υπάρχει χρονιά που να μην ασχολούμαι με το θέατρο.
* Αντιλαμβάνομαι την θεατρική δραστηριότητα ως κάτι συνολικό. Όταν άρχισα να γοητεύομαι από αυτό δεν είχα μόνο την σκηνική εμπειρία. Είχα κατασκευάσει σκηνικά, έχω στήσει φώτα, έχω βοηθήσει ανεβάσματα παραστάσεων απ’ όλα τα πόστα τεχνικά καλλιτεχνικά κ.α. Το κομμάτι της υποκριτικής δεν το σκέφτομαι ως ανεξάρτητο σκέλος. Παρόλα αυτά θα μπορούσα να πω ότι αποτελεί μια έρευνα που δεν τελειώνει ποτέ, θέτει συνεχώς αιτήματα που θα πρέπει απαντώ να εξελίσσομαι να γίνομαι πιο καθαρός πιο σαφής πιο ήρεμος σε αυτό που θέλω να αφηγηθώ. Υπάρχει δρόμος πολύς.
* Το εργασιακό κομμάτι της δουλειάς μας ήταν ανέκαθεν δύσκολο τώρα λίγο πιο πολύ. Στα χρόνια που δουλεύω αναγκάστηκα να το κάνω σκληρά για αρκετούς μήνες χωρίς ρεπό και σε δουλειές ανεξάρτητες του αντικειμένου. Αυτό δε με πειράζει τόσο. Αυτό που μ’ ενοχλεί είναι η αναξιοπρέπεια. Πολλοί από εκείνους που δίνουν δουλειά προφασιζόμενοι την κρίση λειτουργούν λες και σου κάνουν χάρη και προσπαθούν να το περάσουν και στη νοοτροπία μας με μειωμένους μισθούς με κακές συνθήκες εργασίας αλλά με τις ίδιες απαιτήσεις. Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα. Δεν είμαστε ψώνια, δουλεύουμε και πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε αλλά και να πληρωνόμαστε.
* Μπορεί η τέχνη να δίνει απαντήσεις αρκεί να γίνεται έπειτα από μεγάλη ανάγκη του ανθρώπου (καλλιτέχνη) να μιλήσει για κάτι που τον κατακλύζει. Δυστυχώς αυτό το στοιχείο εκλείπει μερικές δουλειές, που γίνονται μόνο για να γίνουν.
* Επηρεάστηκα πάρα πολύ από τα γεγονότα αυτού του καλοκαιριού. Ήμουν ένα αρκετά πολιτικοποιημένο άτομο από τα χρόνια του πανεπιστημίου και συνεχίζω να είμαι. Θεωρώ καθήκον να μιλάμε και να δρούμε σε σχέση με τα κοινά. Στο διάστημα που πέρασε έφτασα σε σημείο να συγκρουστώ με αγαπημένους ανθρώπους πράγμα που με έφθειρε σε μεγάλο βαθμό. Δεν ξέρω αν είμαι ακόμη νηφάλιος να μιλάω για αυτό δημόσια και ανοιχτά νιώθω θυμωμένος. Όποιος νομίζει ότι μπορεί ας το κάνει να προσέχει όμως πολύ τι λέει.
* Στον “Αίαντα” ευτύχησα να είμαι σε μια παράσταση με εξαιρετικούς συναδέλφους που έδωσαν ό,τι μπορούσαν σε ταραγμένους καιρούς για να γίνει η παράσταση. Με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι μου έκανε εντύπωση η ικανότητά του να επιλέγει τόσο ταλαντούχους ανθρώπους και να δημιουργεί ένα πλαίσιο ελευθερίας μέσα στο οποίο μπορείς να δοκιμάσεις ό,τι θες.
* Ο ρόλος μου είναι επινόηση του Βαγγέλη και του Νίκου Κυπουργού. Τον ονομάζουμε ραψωδό και αποτελεί κάτι ανάμεσα τροβαδούρο και αφηγητή καθώς εισάγει αδώμενος μέρη της τραγωδίας κυρίως χορικά. Ήμουν πολύ τυχερός καθώς έτυχα υπό τις οδηγίες του Νίκου Κυπουργού ο οποίος βρέθηκε σε μια πολύ εμπνευσμένη στιγμή.
* Η συνεργασία με το Βασίλη Κουκαλάνι και την υπόλοιπη ομάδα μπαίνει αισίως στο πέμπτο έτος. Τι να πρωτοπώ για αυτό. Μπορώ να πω με σιγουριά πως είμαι περήφανος όντας μέλος μιας τέτοιας ομάδας. Το θέατρο αυτό του κοινωνικού προβληματισμού με μέσο κυρίως την κωμωδία είναι κάτι που με εμπνέει και με γεμίζει χαρά. Το κοινό μικροί και μεγάλοι έχουν αγκαλιάσει αυτήν την προσπάθεια και της δίνουν ώθηση να συνεχίζει μέχρι σήμερα.
* Αυτές τις μέρες έχουμε βάλει μπρος την καινούργια δουλειά που λέγεται «Είστε και φαίνεστε». Είναι ένα έργο του ίδιου συγγραφέα, Volker Ludwig το οποίο ασχολείται με τον σχολικό εκφοβισμό (bullying) και το μαθησιακό άγχος. Ο κοινωνικός προβληματισμός πάνω σε καίρια ζητήματα είναι το ζητούμενο της ομάδας η συζήτηση που πρέπει να γίνει μεταξύ μας πάνω στο θέμα του ρατσισμού, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και όλων το θεμάτων που θίγονται μέσα από τα έργα που ανεβάζουμε.
* Η περίοδος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου είναι λίγο θολή στη μνήμη μου. Ήμουν λίγο επηρεασμένος από το σχολείο ακόμη (μπήκα 20 ετών) και δεν ήμουν και ο καλύτερος φοιτητής. Δηλαδή καλός ήμουν με μια μικρή έφεση προς τον χαβαλέ. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από τότε φιλίες αγαπημένες και ιστορίες αξιομνημόνευτες.
* Δυστυχώς η σχέση μου με τον κινηματογράφο δεν είναι αυτή που θα ήθελα. Τον λατρεύω και θα ήθελα πολύ να μου δοθεί η ευκαιρία να παίξω. Είμαι αισιόδοξος και αν δεν κάτσει στο μέλλον θα πηγαίνω να βλέπω.
* Η τηλεόραση είναι μια άλλη υπόθεση. Ούτε μ’ αυτήν έχω μεγάλη εμπειρία (απλά κάποιες συμμετοχές σε σειρές). Με φοβίζει όμως αρκετά η δύναμη του μέσου είναι μεγάλη και δε σημαίνει ότι πάντα μπορεί να σου βγει σε καλό. Οι καλές δουλειές είναι λίγες και πρέπει κανείς να είναι προσεκτικός.
* Το τραγούδι είναι η άλλη μου αγάπη. Από φοιτητής ακόμα βγάζω κάποια λεφτά τραγουδώντας σε μαγαζάκια κυρίως λαϊκά και ρεμπέτικα. Συνεχίζω μέχρι σήμερα παράλληλα με τη δουλειά με γεμίζει με ξεκουράζει μου ικανοποιεί και το ψώνιο κάπως. Η σκηνοθεσία δεν έχει μπει στη ζωή μου κυρίως γιατί δεν νιώθω επιτακτική την ανάγκη όταν με το καλό αναγκαστώ θα ήθελα να το επιχειρήσω.
* Δε θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιες από τις συνεργασίες μου. Όλες μου πρόσφεραν σημαντικά πράγματα ακόμα και αν δεν πήγαν καλά. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά το νιώθω το βλέπω πάνω μου. Θα ήθελα πολύ να δουλεύω με φίλους που έχουμε κοινές πληγές και οράματα νομίζω ότι εκεί έχω να προσφέρω και να μου προσφερθούν τα περισσότερα. Τυχαίνει να κάνω δουλειές με φίλους τα τελευταία χρόνια και νιώθω ευλογημένος γι’ αυτό.
* Η Αθήνα είναι η πατρίδα μου. Εδώ μεγάλωσα, εδώ σπούδασα, εδώ δουλεύω και τυχαίνει αυτή την εποχή να είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις του κόσμου. Ξέρω την ασχήμια της, τα στραβά της, αλλά ξέρω και κάτι γωνιές που γίνονται θαύματα.
