Ραφίκα Σαουίς (Rafika Chawishe) βιογραφικό σήμερα! Η ηλικία, η προσωπική ζωή, το ύψος, η καταγωγή, οι σπουδές, και τα κιλά Ως σκηνοθέτης η Ραφίκα έχει σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μικρού μήκους που έχουν προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου σε όλο τον κόσμο (Διεθνές Φεστιβάλ Σεούλ, Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Παλμ Σπρινγκς, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών/Γωνιά ταινίας μικρού μήκους, Λοκάρνο FF). Το 2014, ο Chawishe επιλέχθηκε ως ένας από τους 25 πιο υποσχόμενους νέους Ευρωπαίους κινηματογραφιστές στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο στην Ακαδημία Νέων Κινηματογράφου.[4]
Ως ηθοποιός έχει παίξει στη βραβευμένη ταινία του Α. ΑΒΡΑΝΑΣ Miss Violence, παραγωγής Faliro House Productions S.A. Αυτή τη στιγμή, στην ταινία Dance fight, love die του Αστέρη Κούτουλα στον Μίκη Θεοδωράκη, στην οποία κρατά ένα μικρό μέρος της Μελίνας Μερκούρη. . Η ταινία επιλέχθηκε στον επίσημο διαγωνισμό του Hoff International Film Festival. Επί σκηνής έχει ερμηνεύσει πολλούς ρόλους, σε παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου, του Φεστιβάλ Αθηνών, του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου κ.λπ. Ενδεικτικά αναφέρουμε το μέρος της «Σολάνζ» στο έργο Maids of Jean Genet σε σκηνοθεσία του Άγγλου σκηνοθέτη. Bruce Myers, η Εβραία σύζυγος του B. Brecht σε σκηνοθεσία F. Papadodima και το ρόλο ενός τρανσέξουαλ άνδρα Eidrian/Fiona στο έργο Rotterdam του Jon Brittain
Η Rafika Chawishe είναι βραβευμένη ηθοποιός θεάτρου και κινηματογράφου και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ video art και θεατρικού ντοκιμαντέρ. Είναι δυναμική ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των παιδιών και έχει εργαστεί εκτενώς με ασυνόδευτους ανηλίκους πρόσφυγες στο πρώτο κέντρο υποδοχής στη Λέσβο, στη Μόρια, Ελλάδα.[1][2]
Ως δημιουργός του θεάτρου, εργάζεται στο πολιτικό και ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα. Το 2014 δημιούργησε την εταιρεία Zlap. Ο Chawishe σκηνοθέτησε πρόσφατα την παράσταση The Mimesis Machine στο Εθνικό Θέατρο του Όσλο κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Ibsen/Monsters of Reality. Το 2017 επιλέχθηκε από το ίδρυμα ΝΕΟΝ για να αναθέσει τη νέα της παράσταση εγκατάστασης μέσων, που εγκαινιάστηκε τον Μάιο του 2018 στο Μουσείο Μπενάκη. Πρόσφατα κέρδισε το βραβείο υποτροφίας Ίψεν από τα βραβεία Ίψεν για το θεατρικό της έργο βασισμένο στην πολιτική προσαρμογή του Μικρού Έγιολφ του Ίψεν.
Η Rafika Chawishe ανέφερε «Από την αρχή της κλιμάκωσης του προσφυγικού ζητήματος, λέγεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή μιας κρίσιμης μάχης για την υπεράσπιση των αρχών της ελευθερίας, της ανοιχτής κοινωνίας, της ανθρωπότητας και της ανθρωπότητας πάνω στις οποίες έχει θεμελιωθεί η ίδια η ενωμένη Ευρώπη. Ωστόσο, μετά από ένα χρόνο έρευνας και συνεντεύξεων με 150 ασυνόδευτους ανηλίκους στο νησί της Λέσβου, μέσα στην πρώτη υποδοχή στην πτέρυγα όπου φιλοξενούνται, αυτή η παράσταση αμφισβητεί πραγματικά ποιες είναι οι αρχές της ελευθερίας και της ανθρώπινης ευθύνης και αν υπερασπίζονται ειλικρινά ή Το Little Eyolf είναι ένα έργο όπου αμφισβητείται η ανθρώπινη ευθύνη, όπου οι γονείς αρνούνται να αποδεχτούν την ταυτότητα του ίδιου του παιδιού τους που είναι ανάπηρο. Πώς ορίζεται η ταυτότητα σήμερα; Ποιος είμαι και είμαι αποδεκτός;
Γέννηση: 13 Ιανουαρίου 1986 στην Αθήνα (ηλικία 37 χρονών)
Σύντομο Βιογραφικό
Η Ραφίκα Σαουίς είναι ηθοποιός και σκηνοθέτις. Γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1986 (ηλικία 37 χρονών) στην Αθήνα.
Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου καθώς και από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (τμήμα φιλολογίας και γλωσσολογίας).
Έχει παρουσιάσει έργο της στο εθνικό θέατρο της Νορβηγίας, στο φεστιβάλ του Ίψεν στην πλατφόρμα «Monsters of Reality- The Mimesis Machine». Το 2017 επιλέχθηκε να συμμετέχει στην Biennale Teatro, Venice Biennale 2017 στους 30 καλύτερους νέους δημιουργούς από όλον τον κόσμο. Έχει επίσης κερδίσει το grant του οργανισμού ΝΕΟΝ και το βραβείο Υποτροφίας Ίψεν. Είναι μέλος του Directors Lab, Lincoln Theater Center στη Νέα Υόρκη.
Ως περφόρμερ έχει παρουσιάσει έργα της στην Ελλάδα, στο Βερολίνο, στο Μεξικό, στη Νέα Υόρκη, στο Πουέρτο Ρίκο και έχει συνεργαστεί με οργανισμούς όπως ο οργανισμός ΝΕΟΝ, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, το τμήμα Ελληνικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU), τη γκαλερί Publica, το Herbstaslon Festival (Maxim Gorki), το Μουσείο Μπενάκη, το ΕΚΟΜΕ, το ίδρυμα Κωστόπουλος. Οι δύο τελευταίες δουλειές που παρουσίασε ήταν η περφόρμανς μακράς διαρκείας μέσα σε εγκατάσταση «τρώες, anima captus» μαζί με τον εικαστικό Μιχάλη Αργυρού, στο Μουσείο Μπενάκη με την υποστήριξη του οργανισμού Νέον, του Μουσείου Μπενάκη και του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
Και το νέο μουσικό και χοροθεατρικό έργο «Europeana» σε μουσική σύνθεση του Σταύρου Γασπαράτου, είναι μια συμπαραγωγή των βραβείων Ίψεν και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής – εναλλακτική σκηνής και παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο – Οκτώβριο του 2019 στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Έχει διδάξει σεμινάρια και έχει δώσει διαλέξεις για τη μέθοδο της performance στο θέατρο στο τμήμα θεατρικών σπουδών του ΕΚΠΑ, στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο και στο τμήμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU), μιλώντας επίσης και για «το θέατρο ως καταφύγιο» «Theatre of Refuge» την προσωπική της διακαλλιτεχνική προσέγγιση στην φόρμα του θεάτρου.
Δείγμα της δουλειάς της στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Οι δούλες (2015), Εuropeana (2019), Ατρείδες: τετράδια κρίσης (2015), Φαίδρα (2021).
Το 2017 τιμήθηκε με το διεθνές θεατρικό βραβείο Ίψεν “Καλύτερης προτεινόμενης σκηνοθεσίας και δραματουργίας”
Εργογραφία
Ηθοποιός (6)
Passport (Θέατρο 2022)
Περιοδεία
Τρωίλος και Χρυσηίδα (Θέατρο 2021)
Αργώ (Κεντρική σκηνή)
Φαίδρα (Θέατρο 2021)
Εuropeana (Θέατρο 2019)
Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Ατρείδες: τετράδια κρίσης (Θέατρο 2015)
Ιδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης” Θέατρο/ κεντρική σκηνή
Οι δούλες (Θέατρο 2015)
Μικρό Ρεξ-‘Κατίνα Παξινού’